Liseli Kardeslerin Deprem Aninda Yürek Isitan Hareketleri

6 Subat’ta meydana gelen ve 11 ili etkileyen 7,7 büyüklügündeki depreme Antakya’da yakalanan ve yikilmak üzere olan evden çikip Isparta’ya gelen ve lise egitimlerine baslayan 16 yasindaki Mustafa Cemiloglu ve 15 yasindaki Davut Cemiloglu kardesler, deprem aninda evde mahsur kalan komsularina verdikleri telefonlarina 40 gün sonra ulastilar.

16 yasindaki lise ögrencisi depremzede Mustafa Cemiloglu, deprem aninda yasadiklarini anlatarak, "Deprem aninda yavas yavas sallanmaya basladik. Kardesime ’Panik yapma’ dedim. Sonrasinda çok kötü sallanmaya basladi, bir yandan insanlarin çigligi mi dersin binalarin yikilisi mi dersin, mahser günü gibiydi, çok kötüydü. Biz de asagi indik, merdivenler kirilmisti. O panikle yalin ayakla tek basimiza inmeyi basardik. Biz kardesimle yalniz evdeydik. Okumak için Antakya’ya gelmistik, ailem baska yerdeydi. Disari çiktigimiz an binalar yikilmis, insanlar kaçisiyor, bazilari ailesini ariyordu. Hava yagmurlu ve çok karanlikti. Depremden kirk gün sonra Isparta’ya okumaya geldik. Baktik ki Hatay’da okullar açilmayacak, egitimden geri kalmayalim diye babam bizi Isparta’ya gönderdi. Allah devletimize zarar zeval vermesin. Eminim devletimiz Hatay’i ve diger illeri yeniden yapilandiracaktir" dedi.

Deprem aninda merdivenlerden inerken kardesinin kullandigi telefonu evde mahsur kalan komsusuna verdigini dile getiren Cemiloglu, "Biz o esnada kosuyorduk. 8. kattaydik kardesimle birlikte. O an komsumuz olan Tülin ablayi gördük. O yardim istedi bizden, telefonu ona uzattik. Kardesim telefonu beklemek istedi. ’Konusmasini bitirsin, biz telefonu alalim’ dedi, izin vermedim. Direkt kendimizi binadan disariya attik. Abla hem telefonu vermek için hem de tesekkür amaçli bize ulasmaya çalismis. Telefonun ekranindaki fotografi alip komsulara atmis ’Bu çocuklari taniyan var mi?’ diye ve babama ve abime ulasmis. O sayede depremden 40 gün sonra telefonu kargoyla bize ulastirdi. Deprem aninda telefon hiç aklimiza gelmedi. Bize gelecek mi gelmeyecek mi diye kaygilanmadik. Telefon bize geldiginde sasirdik, beklemiyorduk. Kimse böyle bir sey yapmaz. Bize ulasmaya çalismis, yorulmus" seklinde konustu.



"Ailem o telefon sayesinde bana ulasti"

Deprem aninda çocuklardan aldigi telefon ile ailesine ulasan ve sonradan 40 gün boyunca telefon sahiplerini arayip bulan Tülin Somali çocuklarla yaptigi telefon konusmasinda deprem aninda yasadiklarini anlatarak, "4.17 deki depremde biz Antakya’daydik. Çocuklar benim komsum oluyor. Ben arkadasimla birlikte evde mahsur kalmistim. Bir sekilde çikmaya çalisiyordum, o an çocuklari gördüm. Onlar bana ’Abla istersen telefonu al, kendi telefonunu buradan arayarak bul’ dediler. O sekilde telefonu verdiler bana. Ben de asagida onlari bulurum umuduyla aldim hizlica. 15 dakika evde kaldim. Telefonunun flasini açtim o sayede merdivenlerden inebildim. Kendi telefonumu buldum ama sarji bitikti. Disari çiktigim zaman onlari bulamadim ve benim neredeyse iki üç haftaya yakin onlari bulma serüvenim basladi çünkü sifre ve pin kodu vardi, hiçbir sekilde giris saglayamiyordum. Dogru düzgün arama gelmiyordu çünkü hatlar çekmiyordu. Komsulara sora sora ve Davut’un numarasi vardi bende, profil fotografi vardi. Fotografi bütün komsulara attim ’Bu çocugu taniyan var mi? Taniyan varsa da ailesine nasil ulasabilirim?’ diye sordum. Bir komsumuz bana babasinin ve agabeyinin numarasini gönderdi. Onlara fotograflarini gönderdim ’Taniyor musunuz?’ diye, onlar da ’Evet’ dediler. Bir sekilde ulasmaya çalistim. Onlar Reyhanli’da kalmislardi bir süre, telefonu bir sekilde iletemedim. Ben Adana’ya gittim telefonu kargoya vereyim diye. Telefonu o sekilde Isparta’ya kargo ile gönderdim. Deprem esnasinda telefon çok isimize yaradi. Benim hattim hiçbir sekilde çekmiyordu. Onlarin numarasini arkadaslarima verdigim için bizi aradilar. O telefon sayesinde bana ulastilar. Allah’a sükür onlara ulasip telefonu hemen gönderebildim" dedi.