Ugurtan Sayiner'e Veda Töreni

Türk televizyon tarihinin en uzun soluklu dizilerinden biri olan Bizimkiler’in Cemil’i 77 yasindaki Ugurtan Sayiner, oyuncu arkadaslari Osman Cavci ve Sehmus Yigin ile birlikte yasadigi Izmir Karsiyaka’daki evinde yasliliga bagli sebeplerden ötürü 27 Haziran günü vefat etti. Usta sanatçi için Ahmet Piristina Kültür Merkezinde tören düzenlendi.

Törene; Sayiner’in yakinlari, sanatçi dostlari ve sanatseverler katildi.

Sahneye getirilen Sayiner’in naasinin üzerine karanfiller birakilirken, Sayiner’in fotograflari da sahnede yer aldi. Törenin açilis konusmasi, usta sanatçinin ani defterinin giris kismi ile basladi.

Törende, Sayiner’in yazdigi ani defterinin tek kisilik oyun haline getirilerek sahnelenecegi ve Sayiner’i ev arkadasi Sehmuz Yigin’in canlandiracagi ögrenildi. Öte yandan, Sayiner’in son isteginin son kez sahneye çikmak oldugu ifade edildi. Dizide Cemil’in esi Sevim karakterine hayat veren Sabriye Kara’nin tören konusmasi ise salonda bulunanlari duygulandirdi.

"Geldim ama bu çok kötü oldu"

Törende konusan dizinin Sevim karakteri Sabriye Kara, "Çok zor bir görev. Ugurtan’i kisa cümlelerle anlatmak gerekirse; dünyevi hiçbir seyle ilgisi olmayan, para pul sevmeyen dünya mutevazisi bir insandi. O kadar mütevazidir ki her röportajinda ’Çok iyi oynuyorsunuz’ dendiginde ’Ben oynamiyorum, Sabriye oynatiyor beni’ derdi. 15 sene ona ’Sanal kocam’ dedim. O da bana ’Hayatta en mutlu oldugum evliligim, en sevdigim karim’ derdi. Hani ’Kos Sevim’ var ya, bugün de ’Kos Sevim’ dedi.

Geldim ama bu çok kötü oldu. ’Nasil hatirlarsiniz?’ diye sordular. Hatirlamak için önce unutmak gerekir" diyerek gözyaslarini tutamadi.

Ani defterini emanet etti

Karsiyaka’da bulunan Ugurtan Sayiner Gösteri ve Sanat Merkezinin kurucusu Hasan Kizilaslan, "Biz ona ’Baba’ diyoruz. Onunla birlikte sanat merkezimizde hem tiyatro hem de sanatin diger dallarinda yüzlerce ögrenci yetistirdik. 15 günde bir hiç ücret almadan sanat merkezimizde sahneye çikardi. Tiyatroyu ve sanatin tüm dallarini çok severdi. Mezuniyetlerde ögrencilere belgelerini verirdi. Keske bu virüs belasi olmasaydi da son mezuniyetimizde de belgeler onun elinden verilseydi. O bize çok sey ögretti. O benim tiyatro büyügümdü. Tiyatro sahnesi veya gösteri sanat merkezi kurmaya karar verdigimde merkezin adi için baska bir isim düsünüyordum. Sonra Sehmuz Hoca ile otururken, ’Ugurtan Hoca’nin ismini verelim’ dedi.

’Keske kabul etse. Çok mutlu olurum’ dedim. Sonra kendisiyle konusmus. Aksam Ugurtan Hoca bizi çagirdi ve gözleri yasli bir sekilde, ’Biz tiyatroculari öldükten sonra hatirlarlar. Sen beni ölmeden önce hatirladin. Sana ne kadar tesekkür etsem azdir’ dedi.

Bu, benim hayatimda alabilecegim en güzel geribildirimdi. Onun adi yasamaya devam edecek. Hayatini bir deftere yazmisti. O defteri bana verdi ve ’Buradan benim hayatimi anlatan tek kisilik bir oyun yaz ve benim hayatimi Sehmuz Yigin oynasin’ dedi.

O defter su an bende. Hayatimda aldigim en büyük emanet. O anilari yazmaya basladik. Umarim ona yakisir bir Ugurtan Sayiner oyunu olacak" dedi.



"Koca çinari kaybettik"

Sayiner’in ev arkadaslarindan Sehmuz Yigin da, "17 yili birlikte geçirdik. Koca çinari kaybettik. Su an ne oldugunun farkinda degilim. Rüyada gibiyim. O benim babam gibiydi. Çok sey paylastik. Birlikte turneler yaptik, ölümlerden döndük. Onun ani defterinden oyun yazacagiz. Eksik kalan kisimlari devam ettirecegiz. Bana hep ’Benim hayatimi sen oynayacaksin’ derdi. Defter yarim kaldi ama biz devam ettirecegiz, oyunu hayata geçirecegiz" diye konustu.



"Son kez sahneye çiksin istedik"

Sayiner’in bir diger ev arkadasi oyuncu Osman Cavci da, "Bütün Türkiye’nin basi sag olsun. Çok degerli bir sanatçiydi. Bizimkiler dizisinin az sayida kalmis yasayanlarindan birini de kaybettik. Son dönemde beraber yasiyorduk. Beraber tiyatro yapiyorduk. Bir de ’Uyan da baliga çikalim’ diye bir sitcom yaptik. Pandemi vardi, tiyatro yapamaz olmustuk. Evde üç oyuncuyduk ve ’Dizi yapalim’ dedik. Egleniyorduk. Baba, ’Osman yeni bölüm yaz, ne zaman çekecegiz?’ diyordu. Çalismayi çok seviyordu. Kendine geliyordu. Hasta bile olsa kalkiyordu. Her sene periyodik olarak hastaneye yatar çikardi. Yine onlardan biri sandik. ’Ben hastanede kalmak istemiyorum, beni çikarin’, demis. Belki evde vefat etmek istedi. Bir iki gün iyiydi. Konusuyorduk, televizyon seyrediyordu. Su tüketmedigi için, yemek yeme zorluklari oldugu için uyumaya basladi.

’Baba kalk, sana bir kahve yapalim’ diyorduk. En son baktim ki çok derin uyuyor. Nefes de almiyordu. Sehmuz’u çagirdim ve öldügünü anladik. Simdi buradayiz. Ona ’Baba’ diyorduk. Ben ona bazen ’Cemil’ derdim, öyle deyince bozulup ’Yeter’ derdi. Son kez sahneye çiksin istedik. Oyuncunun en son yer almasi gereken yer sahnedir" diyerek gözyasi döktü

"Parmakla sayilacak kadar az kaldik"

Bizimkiler dizisinin Tertip’i Mehmet Gülerbasli ise sunlari söyledi: "Parmakla sayilacak kadar azaldik. Gittikçe azaliyoruz. Ugurtan Sayiner ile 50 yillik dostlugumuz var. Perihan Abla ile kamera önünde basladik, sonra Bizimkiler dizisinde devam ettik. Izmir’de 9 yil tiyatro yaptik. Ömrü bu kadarmis. Isiklar içinde uyusun." Oyuncu Gülnihal Demir de gözyasi dökerek, "Çok üzgünüm. O benim kankamdi. Onu çok seviyorum. En son hasta ziyaretinde onu görmüstüm. Onu çok özleyecegiz" ifadelerine yer verdi.

Törene katilanlar da Sayiner ile ilgili düsüncelerini kürsüye çikarak ifade etti.

Usta sanatçinin cenazesi programin ardindan son yolculuguna ugurlanmak üzere Besikçioglu Camiine götürülecek.