Engelli Gencin Hayat Mücadelesi Yürek Burktu

Yüzde 60 engelli olan 23 yaşındaki İmran Taşarı, 12 yaşında maruz kaldığı kas ve kemik erimesi hastalığı yüzünden ayaklarını kullanamıyor. Ailesine bakmak zorunda olan Taşarı, annesi ve 2 kız kardeşi ile birlikte adeta yaşam mücadelesi veriyor. Şehir merkezinde insanların yoğun olarak kullandığı bir kaldırıma sabah erken saatlerde gelip yazma, telefon kılıfı, parfüm, çorap gibi şeyleri sattığı tezgâhını kuran Taşarı, 9 saat boyunca tezgâhının başında soğuk havaya rağmen mesai yapıyor. Engelli olduğu için gençliğini yaşayamadığını ve ailesine bakmak zorunda olduğunu söyleyen İmran Taşarı, "Sonradan engelli oldum, sandalyeye mahkûm oldum. 3’üncü sınıfa kadar koşup yürüyordum herkes gibi. Gençliğimi yaşayamadım. Şimdi aileme bakma sorumluluğum var. Devlette 430 lira engelli maaşı verince aileme bakamaz oldum. Onun için sokakta bir şeyler yapmayı göze aldım. Bu soğukta kimse bunu yapmaz ama ben ailemi beslemek zorundayım. Onlara bir ekmek götürürsem daha mutlu olacağım" dedi.

"İş peşinde koşturdum marketlere girmek istedim almadılar, çağrı merkezine girmek istedim almadılar"

Önceden aldığı maaşın düşürülmesiyle daha da mağdur duruma düştüğünü aktaran Taşarı, "Aileden genetik olarak yani kas hastalığı, kemik erimesi diye teşhis koydu doktorlar. Yüzde 60 engelli raporum var. Önceden köyde duruyordum. Şimdi kardeşlerim için Eskişehir’e geldim. O zaman kardeşlerim yurtta kalıyordu. Ailemi bir çatı altına topladım. Sonra iş peşinde koşturdum. Marketlere girmek istedim almadılar, çağrı merkezine girmek istedim almadılar. Devlette maaşımı düşürdükten sonra elimden fazla bir şey gelmediği için şuan bu noktadayım. Devletimiz normalde 3 aylık olarak veriyordu. Aylık olarak değiştiği zaman 430 liraya düştü. Düşmesiyle de mağdur durumda kaldım. Normalde de 3 aylık bin 500 lira veriyorlardı" diye konuştu.

"Kardeşime günlük 20 lira vermezsem okula gidemeyecek"

Son olarak kendisine yardım edilmesini isteyen İmran Taşarı;

"Böyle olmasını istemezdim ama her şey ailem için. Ben devlet büyüklerini bana yardım elin uzatılması konusunda göreve davet ediyorum. Yazma, telefon kılıfı, parfüm, çorap gibi şeyler satıyorum. Sabah 8’de geliyorum akşam saat 5’de evime gidiyorum. Bu arada bir kardeşim okuyor ve bursluluk parası veriyorlardı. Şuanda onu da kestiler. Kardeşime günlük 20 lira vermezsem kardeşim okula gidemeyecek. Bu arada dersleri de çok güzel. Başarılı bir kardeşim var ama onun için yapmak zorundayım, ailem için yapmak zorundayım bunu."