58 Yillik Kuru Temizlemeci, 30 Yil Önce Unutulan Kiyafetleri Sakliyor

Baskent’in Polatli ilçesinde 58 yildir kuru temizleme isi ile ugrasan esnaf Selahattin Demir, 30 yildir unutulan kiyafetleri dükkaninda biriktiriyor. Selahattin Amca dükkanda çalisan aletlerin yankisini engellemek için tavana astigi elbiselerin unutulmasiyla beraber nadide bir koleksiyon sahibi olmus durumda.

Selahattin’in amcanin koleksiyonunda Kibris Harekati’nda hayatini kaybeden sehidin paltosundan, albay oglunun üniformasina kadar pek çok kiyafet mevcut.

Köyden ailesiyle yasadigi sorunlar yüzünden Ankara’ya geldigini aktaran Selahattin Demir bu yüzden Ankara’ya geldigini ve Ulus’ta bir kisi sayesinde ise girdigini belirterek, “1940 dogumluyum, Ankara’ya geldim. 12 yasindayim ama ne is olsa girecegim çünkü köyden umudum yok benim. Birisinin yanina gittim ‘Buralarda sefalet içerisinde kaldim, bana bir is verirseniz ölünceye kadar size dua ederim’ dedim. O da bana ‘Yarin bir gel bakalim’ dedi.

Kendi fabrikalarina telefon etti. Onlar da dediler gelsin. Ertesi gün gittim ve çikan lastikleri ambalajladim” diye konustu.

Daha sonrasinda farkli bir ise girdigini aktaran Selahattin Amca, sabahlari iste çalisip aksamlari da kirda yattigini belirterek patronunun güvenini kazandigini söyledi.

Sonrasinda ise patronu Selahattin Amca’ya güvenerek is yerinde kalmasina izin vermis ve bu sayede çarsaflarin üzerinde yatabilmis.

“Kibris Harekati’na giden birisi buraya elbisesini verdi”

1964’den beri kuru temizleme isi yaptigina dikkati çeken Selahattin Amca, “Ben dükkani 1964’te açtim, o zamanlar Almanya’ya gidenler vardi. Geliyordu kiyafetleri unutuyordu, ölüyordu. Hatta Kibris Harekati’na giden birisi buraya elbisesini verdi subaydi. Orada sehit oldu. O kiyafeti birkaç seneye kadar bekletiyordum bir köylerin bekçileri istediler. Zabitadan kalanlari, subaydan kalanlari ben de öyle verdim” ifadelerini kullandi.

“Bir askla bagli babam dükkanina”

Selahattin Amca’nin hizi Hülya Önder ise babasinin dügünlerine bile dükkani kapatip geldigini belirterek, “Babama ara ara yardima geliyorum. Çünkü hiç yardimcisi yok tek basina yürütüyor dükkani. ‘Gelin Antalya’da size ev açalim’ diyorum. Asla kabul etmiyor ‘ben dükkanimi birakamam’ diyor. Yani bir askla bagli babam dükkanina hatta dügünlerimizde bile insanlar gelip babaniz nerde diye sorardi. ‘Dükkani kapatip gelecek, onun baska çocugu var’ derdik. Yani bizden bile üstündür bu dükkan” diye konustu.