Adıyamanlı Tarım İşçileri 8 Ay Gurbette Çalışıyor
Adıyaman Mevsimlik İşçiler Derneği Başkanı Mehmet Gürbüz, kentte yaklaşık 60 bin tarım işçisinin yılın 8 ayını başka bölgelerde geçirdiğini söyledi.
Adıyaman'da yaşayan mevsimlik işçiler nisandan itibaren ülkenin farklı şehirlerine göç ediyor. Başta Çukurova ve Karadeniz olmak üzere yurdun çeşitli bölgelerine giden tarım işçileri, ailece çıktıkları yolculuklarda zaman zaman sıkıntılar yaşıyor.
Sürekli göç eden ailelerin çocukları, çoğu zaman eğitimlerine devam edemiyor. Yetişkinler ise ulaşım ve yevmiyelerin düşüklüğünden dert yanıyor. Ailelerinin geçimleri için her yıl gurbete çıkan aileler, memleketlerinde düzenli bir işte çalışmayı hayal ediyor.
Gürbüz, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Adıyaman'ın, mevsimlik işçilerden dolayı "ırgat kenti" olarak anıldığını belirtti.
Tarım işçilerinin nisandan itibaren gurbete gitmeye başladığını anlatan Gürbüz, "Kentteki yaklaşık 60 bin mevsimlik işçi yılın 8 ayını başka bölgelerde geçiriyor. Başta Çukurova olmak üzere Türkiye'nin hemen her bölgesinde Adıyamanlı tarım işçisine rastlayabilirsiniz. Bir bölgedeki işleri tamamlanırsa oradan da başka kentlere gidiyorlar. Zor bir iş ama geçimleri için bu sıkıntıya katlanmak zorunda kalıyorlar" diye konuştu.
Gürbüz, bir tarım işçisinin 8 ay sonra evine döndüğünü vurguladı.
- "Ücretler yetersiz"
Tarım işçilerinin çalışma koşullarını iyileştirmek ve ücretlerinin daha makul seviyelere ulaşması için çaba harcadıklarını aktaran Gürbüz, işçilerin şu an bölgelere göre 20 ile 30 lira arası yevmiyeyle çalıştıklarını kaydetti.
Evlerinden ayrılan insanların tüm bu sıkıntılara ailelerinin hayatlarını idame ettirebilmek için katlandığını dile getiren Gürbüz, şöyle konuştu:
"Düşük ücretlerle çalışan bu insanların haklarının korunabilmesi düşüncesiyle 2004 yılında dernekleştik. Başlıca çözüm bekleyen sorunlarımızı ulaşım, konaklama ve ücret olarak sıralayabiliriz. İnsanlar tek başına çalışmaya gitmiyor ailece başka kentlerde tarlalarda ya da bahçelerde çalışıyor. Şu aşamada işçilerin en büyük sorunu ücretlerin yetersizliği."
Gürbüz, işçilerin çoğunluğunun kendi imkanlarıyla kurdukları çadırlarda ya da işverenler tarafından oluşturulan alanlarda barındığını vurguladı.
Mevsimlik tarım işçisi Mehmet Dönmez ise 4 çocuğuyla Malatya'da kayısı hasadında çalıştığını söyledi.
Sürekli göç halinde oldukları için çocuklarının eğitimlerine düzenli devam edemediğini hatırlatan Dönmez, "Malatya'yı da yakın olduğu için tercih ediyoruz. En büyük sorunumuz ulaşım. Bundan dolayı genellikle birkaç aile birleşerek minibüs kiralıyoruz. Çocuklarımla beraber çalışıyoruz" ifadelerini kullandı.
Dönmez, memleketinde düzenli bir işte çalışmak istediğini ancak şu anda böyle bir imkana sahip olmadığı için geçimini başka kentlerde aradığını sözlerine ekledi
Kaynak: AA
Sürekli göç eden ailelerin çocukları, çoğu zaman eğitimlerine devam edemiyor. Yetişkinler ise ulaşım ve yevmiyelerin düşüklüğünden dert yanıyor. Ailelerinin geçimleri için her yıl gurbete çıkan aileler, memleketlerinde düzenli bir işte çalışmayı hayal ediyor.
Gürbüz, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Adıyaman'ın, mevsimlik işçilerden dolayı "ırgat kenti" olarak anıldığını belirtti.
Tarım işçilerinin nisandan itibaren gurbete gitmeye başladığını anlatan Gürbüz, "Kentteki yaklaşık 60 bin mevsimlik işçi yılın 8 ayını başka bölgelerde geçiriyor. Başta Çukurova olmak üzere Türkiye'nin hemen her bölgesinde Adıyamanlı tarım işçisine rastlayabilirsiniz. Bir bölgedeki işleri tamamlanırsa oradan da başka kentlere gidiyorlar. Zor bir iş ama geçimleri için bu sıkıntıya katlanmak zorunda kalıyorlar" diye konuştu.
Gürbüz, bir tarım işçisinin 8 ay sonra evine döndüğünü vurguladı.
- "Ücretler yetersiz"
Tarım işçilerinin çalışma koşullarını iyileştirmek ve ücretlerinin daha makul seviyelere ulaşması için çaba harcadıklarını aktaran Gürbüz, işçilerin şu an bölgelere göre 20 ile 30 lira arası yevmiyeyle çalıştıklarını kaydetti.
Evlerinden ayrılan insanların tüm bu sıkıntılara ailelerinin hayatlarını idame ettirebilmek için katlandığını dile getiren Gürbüz, şöyle konuştu:
"Düşük ücretlerle çalışan bu insanların haklarının korunabilmesi düşüncesiyle 2004 yılında dernekleştik. Başlıca çözüm bekleyen sorunlarımızı ulaşım, konaklama ve ücret olarak sıralayabiliriz. İnsanlar tek başına çalışmaya gitmiyor ailece başka kentlerde tarlalarda ya da bahçelerde çalışıyor. Şu aşamada işçilerin en büyük sorunu ücretlerin yetersizliği."
Gürbüz, işçilerin çoğunluğunun kendi imkanlarıyla kurdukları çadırlarda ya da işverenler tarafından oluşturulan alanlarda barındığını vurguladı.
Mevsimlik tarım işçisi Mehmet Dönmez ise 4 çocuğuyla Malatya'da kayısı hasadında çalıştığını söyledi.
Sürekli göç halinde oldukları için çocuklarının eğitimlerine düzenli devam edemediğini hatırlatan Dönmez, "Malatya'yı da yakın olduğu için tercih ediyoruz. En büyük sorunumuz ulaşım. Bundan dolayı genellikle birkaç aile birleşerek minibüs kiralıyoruz. Çocuklarımla beraber çalışıyoruz" ifadelerini kullandı.
Dönmez, memleketinde düzenli bir işte çalışmak istediğini ancak şu anda böyle bir imkana sahip olmadığı için geçimini başka kentlerde aradığını sözlerine ekledi