'Hayriye Anne' Ailesine Umut Oldu
Kocaeli'de zihinsel engelli ikizleri, lösemili oğlu ile şeker hastası kocasıyla ilgilenen Hayriye Kanpara, ailesinin hayata tutunmasını sağladı
Gölcük ilçesi Yeni Mahallesi'de yaşayan 42 yaşındaki Hayriye Kanpara, AA muhabirine yaptığı açıklamada, 21 yaşındaki ikiz kızları Nidanur ve Sedanur'un doğuştan Zeka Geriliği (Mental Retardasyon), 16 yaşında oğlunun ise lösemi hastası olduğunu söyledi.
Anne Kanpara, ikiz kızlarının geç konuştuğunu ve geç yürüdüğünü fark ettiklerini anlatarak, hastanede yapılan kontrollerde zihinsel engelli olduklarını öğrenince büyük üzüntü yaşadıklarını ifade etti.
O dönemlerde rehabilitasyon merkezleri olmadığı için çok büyük sıkıntılar çektiklerini dile getiren Kanpara, "Şimdiki çocuklar daha şanslı, rehabilitasyon merkezlerinde tedavi olabiliyorlar. İkizlerin zeka geriliği hastası olduğunu öğrendiğimizde çok üzüldük, çok zorluklar çektik. Normal bir çocuğa bir kere de öğretebileceğin şeyi, çocuklarına bir kaç kez söylemekle öğretebiliyorsunuz. Çabuk unuttukları için, tekrar tekrar öğretmeniz gerekiyor. Zor tabi. Maddi imkanlarımız olsaydı, özel eğitimler aldırabilirdi" şeklinde konuştu.
Kanpara, daha önce köyde oturduklarını, servisle okula giden kızlarıyla çoğu kez okula giderek yakından ilgilenmek durumunda kaldığını dile getirdi.
Kızlarının öğrenmekte güçlük çektiğini belirten Kanpara, "Kaynaştırma eğitim raporu verildiği için, normal çocukların olduğu okulda eğitim gördüler. İyice öğrenmeden sınıf geçiyorlardı. Çocuklarım sürekli geri kalıyordu. Onları arka sıralara atıyorlardı" dedi.
Bütün sıkıntılara rağmen, ilk ve ortaokulu bitiren kızlarını daha sonra Nuh Çimento İş Okulu'na gönderdiğini vurgulayan anne Kanpara, burada hayata hazırlanan çocuklarının hem rehabilite olduklarını hem de meslek öğrendiklerini aktardı.
Kanpara, ikiz kızlarının Kocaeli'deki Bizim Köy Engelli Vakfı'nda tekstil bölümünde çalıştıklarını dile getirerek, çocuklarının burada kendileri için küçük de olsa bir gelir elde edip, hayata tutunduklarını kaydetti.
- "Oğlumun lösemi olduğunu öğrenince yıkıldık"
Anne Kanpara, o zaman 7 yaşında olan oğlu Necati'nin ilkokul birinci sınıftayken grip olduğunu anlatarak, hastanede çocuklarının lösemiye yakalandığnı öğrendiklerinde yıkıldıklarını söyledi.
Kızlarının hastalığıyla uğraşırken oğlunun lösemi hastası olduğu haberiyle sarsıldıklarını ifade eden Kanpara, "Ekonomik sıkıntılar da yaşadık ama bu sıkıntılar bir şekilde atlatılıyor. Yeterki aile içinde bir dayanışma olsun. O anda, 'güçlü olmalıyım ki çocuklarım da kurtulsun' diye diye düşündüm" ifadesini kullandı.
Anne Kanpara, oğlunun, KOÜ Tıp Fakültesi'nde 8 sene süren kemoterapi ve radyoterapi tedavisiyle uğraşırken aynı zamanda kızlarının bakımıyla da ilgilendiğini belirterek, diğer taraftan geçirdiği kaza sonucu omuriliğinde çatlak oluşan eşi Yaşar Kanpara'nın tedavisiyle de uğraştığını kaydetti.
Eşinin de kaza nedeniyle 4 ay yatakta kaldığını vurgulayan Kanpara, şeker hastası olan eşi ile çocuklarının sıkıntılarına tüm zorluklara rağmen cevap vermeye çalıştığını dile getirdi.
Oğlunun tedavi sürecinin ardından sağlığına kavuştuğunu anlatan Kanpara "Hiçbir anne baba çocuklarını kesinlikle bırakmasınlar. Onların peşinde olsunlar. Kesinlikle çocuklarını eve kapatmasınlar. Çocuklar ne kadar sosyal ortama girerse, o kadar iyileşme gösteriyorlar. Çocuklarını mutlaka sosyal ortamlara, eğitim alacakları kurslara göndermelerini tavsiye ediyorum" şeklinde konuştu.
Annesinin desteğiyle lösemi hastalığını yenen Necati Kanpara da hastalığından dolayı okula başladığında çeşitli sıkıntılarla karşılaştığını söyledi.
Kanpara, zamanla arkadaş edindiğini ifade ederek, "Çevrem genişledi. Derslerim fena değil. Hastalığımı öğrendiğimde moralimi bozmadım. annemle babam hastalığımı hissettirmediler. Strese sokacak bir ortam yoktu evde. Benim gibi hasta olan çocuklar morallerini bozmasınlar. Allah'tan ümit kesilmez" ifadesini kullandı.
- "Annemi çok seviyorum"
İkizlerden Nidanur Kanpara ise Bizim Köy Engelli Vakfı'nda tekstil bölümünde paketleme işi yaptığını ve bugüne gelmelerinde annesinin çok büyük desteğini gördüklerini anlattı.
Annesinin bütün sorunlarıyla ilgilendiğini dile getiren Kanpara, "Okula giderken yardımcı oluyordu. Sık sık okula da geliyordu. Annemi çok seviyorum. Allah başımızdan eksik etmesin. İyiki yanımızda. Her zaman yanımızda olacağını biliyorum" diye konuştu.
Sık sık annelerine sarılarak öpen ikizler, geçen yıl anneler gününde hediye olarak annelerine kahve fincanı takımı aldıklarını, bu anneler günün de sürpriz bir hediye düşündüklerini dile getirdi.
Yaşar Kanpara da eşinin yıllarca kendisi ve çocuklarına baktığını, büyük sıkıntılara göğüs gerdiğine dikkati çekerek, "Eşime her zaman, 'Biz senin hakkını ödeyemeyiz' diyorum. Çok çile çekti. Allah ondan razı olsun. Keşke bütün anneler benim eşim gibi olsa. Çok memnunum, Allah tuttuğunu altın etsin" dedi.
Kaynak: AA
Anne Kanpara, ikiz kızlarının geç konuştuğunu ve geç yürüdüğünü fark ettiklerini anlatarak, hastanede yapılan kontrollerde zihinsel engelli olduklarını öğrenince büyük üzüntü yaşadıklarını ifade etti.
O dönemlerde rehabilitasyon merkezleri olmadığı için çok büyük sıkıntılar çektiklerini dile getiren Kanpara, "Şimdiki çocuklar daha şanslı, rehabilitasyon merkezlerinde tedavi olabiliyorlar. İkizlerin zeka geriliği hastası olduğunu öğrendiğimizde çok üzüldük, çok zorluklar çektik. Normal bir çocuğa bir kere de öğretebileceğin şeyi, çocuklarına bir kaç kez söylemekle öğretebiliyorsunuz. Çabuk unuttukları için, tekrar tekrar öğretmeniz gerekiyor. Zor tabi. Maddi imkanlarımız olsaydı, özel eğitimler aldırabilirdi" şeklinde konuştu.
Kanpara, daha önce köyde oturduklarını, servisle okula giden kızlarıyla çoğu kez okula giderek yakından ilgilenmek durumunda kaldığını dile getirdi.
Kızlarının öğrenmekte güçlük çektiğini belirten Kanpara, "Kaynaştırma eğitim raporu verildiği için, normal çocukların olduğu okulda eğitim gördüler. İyice öğrenmeden sınıf geçiyorlardı. Çocuklarım sürekli geri kalıyordu. Onları arka sıralara atıyorlardı" dedi.
Bütün sıkıntılara rağmen, ilk ve ortaokulu bitiren kızlarını daha sonra Nuh Çimento İş Okulu'na gönderdiğini vurgulayan anne Kanpara, burada hayata hazırlanan çocuklarının hem rehabilite olduklarını hem de meslek öğrendiklerini aktardı.
Kanpara, ikiz kızlarının Kocaeli'deki Bizim Köy Engelli Vakfı'nda tekstil bölümünde çalıştıklarını dile getirerek, çocuklarının burada kendileri için küçük de olsa bir gelir elde edip, hayata tutunduklarını kaydetti.
- "Oğlumun lösemi olduğunu öğrenince yıkıldık"
Anne Kanpara, o zaman 7 yaşında olan oğlu Necati'nin ilkokul birinci sınıftayken grip olduğunu anlatarak, hastanede çocuklarının lösemiye yakalandığnı öğrendiklerinde yıkıldıklarını söyledi.
Kızlarının hastalığıyla uğraşırken oğlunun lösemi hastası olduğu haberiyle sarsıldıklarını ifade eden Kanpara, "Ekonomik sıkıntılar da yaşadık ama bu sıkıntılar bir şekilde atlatılıyor. Yeterki aile içinde bir dayanışma olsun. O anda, 'güçlü olmalıyım ki çocuklarım da kurtulsun' diye diye düşündüm" ifadesini kullandı.
Anne Kanpara, oğlunun, KOÜ Tıp Fakültesi'nde 8 sene süren kemoterapi ve radyoterapi tedavisiyle uğraşırken aynı zamanda kızlarının bakımıyla da ilgilendiğini belirterek, diğer taraftan geçirdiği kaza sonucu omuriliğinde çatlak oluşan eşi Yaşar Kanpara'nın tedavisiyle de uğraştığını kaydetti.
Eşinin de kaza nedeniyle 4 ay yatakta kaldığını vurgulayan Kanpara, şeker hastası olan eşi ile çocuklarının sıkıntılarına tüm zorluklara rağmen cevap vermeye çalıştığını dile getirdi.
Oğlunun tedavi sürecinin ardından sağlığına kavuştuğunu anlatan Kanpara "Hiçbir anne baba çocuklarını kesinlikle bırakmasınlar. Onların peşinde olsunlar. Kesinlikle çocuklarını eve kapatmasınlar. Çocuklar ne kadar sosyal ortama girerse, o kadar iyileşme gösteriyorlar. Çocuklarını mutlaka sosyal ortamlara, eğitim alacakları kurslara göndermelerini tavsiye ediyorum" şeklinde konuştu.
Annesinin desteğiyle lösemi hastalığını yenen Necati Kanpara da hastalığından dolayı okula başladığında çeşitli sıkıntılarla karşılaştığını söyledi.
Kanpara, zamanla arkadaş edindiğini ifade ederek, "Çevrem genişledi. Derslerim fena değil. Hastalığımı öğrendiğimde moralimi bozmadım. annemle babam hastalığımı hissettirmediler. Strese sokacak bir ortam yoktu evde. Benim gibi hasta olan çocuklar morallerini bozmasınlar. Allah'tan ümit kesilmez" ifadesini kullandı.
- "Annemi çok seviyorum"
İkizlerden Nidanur Kanpara ise Bizim Köy Engelli Vakfı'nda tekstil bölümünde paketleme işi yaptığını ve bugüne gelmelerinde annesinin çok büyük desteğini gördüklerini anlattı.
Annesinin bütün sorunlarıyla ilgilendiğini dile getiren Kanpara, "Okula giderken yardımcı oluyordu. Sık sık okula da geliyordu. Annemi çok seviyorum. Allah başımızdan eksik etmesin. İyiki yanımızda. Her zaman yanımızda olacağını biliyorum" diye konuştu.
Sık sık annelerine sarılarak öpen ikizler, geçen yıl anneler gününde hediye olarak annelerine kahve fincanı takımı aldıklarını, bu anneler günün de sürpriz bir hediye düşündüklerini dile getirdi.
Yaşar Kanpara da eşinin yıllarca kendisi ve çocuklarına baktığını, büyük sıkıntılara göğüs gerdiğine dikkati çekerek, "Eşime her zaman, 'Biz senin hakkını ödeyemeyiz' diyorum. Çok çile çekti. Allah ondan razı olsun. Keşke bütün anneler benim eşim gibi olsa. Çok memnunum, Allah tuttuğunu altın etsin" dedi.