Üstü kırmızı veya siyah deriden, tabanı ise köseleden yapılan topuksuz ayakkabı yemenileri yapan yemeniciler, sanayileşme ve ayakkabı sektörünün gelişmesiyle önce kunduracı, sonra ayakkabı tamircisi olarak ayakta kalabildi.
İlk insanların avladıkları hayvanların postlarından, derilerinden kendilerine giyecek ve yemeni yaparak bedenlerini korumaya çalışmasıyla ortaya çıktığı düşünülen yemenicilik, çok eski bir meslektir. Yemenicilik, çok özen isteyen bir zanaattır. Yemenicilikte kullanılan deriler, yalnızca sumak veya mazı ile tabaklanır, kimyasal maddeler kesinlikle kullanılmazdı. Dikişler çelikten yapılmış ucu sivri delici bir alet olan biz yardımıyla çift iğne kullanılarak mumlu iple, yani kırnap iple tersinden dikilir, daha sonra da düz tarafı çevrilirdi. Vücuttaki elektriği alsın diye, astar ve taban arasına kil tabakası konulup öyle dikilirdi.Yemeniler, tamamı el emeği olan, koku ve mantar yapmayan kullanışlı, ortopedik ve hafif ayakkabılardır. Başlıca malzemeleri keski, balmumu, gınnap, iğne, biz, çekiç ve kütük olan yemeniciler, gençlerin isteklerine uygun sivri burunlu, yumurta topuklu kunduralar ve gezdikçe ses çıkartan, evinde çeyiz hazırlayan genç kızların yüreklerini cızıltılarıyla dağlayan botlar yaparlardı.Yemeniciler, sanayileşme ve ayakkabı sektörünün gelişmesi sonucu önce kunduracı, daha sonraları ise ayakkabı tamircisi oldu.
