Sibel Eraslan, Kadın Sultanları Yazdı
Gazeteci yazar Sibel Eraslan, son günlerde çokca konuşulan Osmanlı‘nın kadın sultanlarını yazdı.
Gazeteci yazar Sibel Eraslan, son günlerde çokca konuşulan Osmanlı‘nın kadın sultanlarını yazdı.
Sibel Eraslan‘ın "Kadın Sultanlar" isimli kitabını yayınlayan Timaş‘tan yapılan yazılı açıklamada, kitapta tarihin solgun, eskimiş ve öne çıkarılmayan sayfalarında kalan, öne çıkanların ise kadınlık, eş ve annelik hisleri ya yadsınan ya da başka türlü yorumlanan Kadın Sultanlar‘ın anlatıldığı belirtildi.
Açıklamada yazar Sibel Eraslan‘ın “Yemin etsem başımın asla ağrımayacağı kadar sadık kaldım tarihin bana kısık sesle anlattıklarına” dediği ifade edilerek yazarın şu görüşlerine yer verildi: “Fakat tarihin kâh korkup da sustuğu, kâh önemsemeyip atladığı veya başka sebeplerle geçiştirdiği kısımlar da oldu ki onun sessiz kaldığı bu odalarda, Kadın Sultanlarla baş başa idim. Oba’dan Saray’a yürüyen devletli talihleri, onları asırlar sonra gemilerle gelip ayak basacakları diyar arayan bir yurtsuza dönüştürdüğünde bile anlatacak çok şeyleri vardı.”
KİTAPTAN…
Kutlu Osmanoğlu rüyasının başını tutuyordu, Osman Gazi’nin babaannesi Hayme Hatun. Son Padişahın haciz konmuş tabutuyla baş başa kaldığı ıssız odada günlerce ağlayan vatansız Sultan Nevzad Hanımefendi ise bambaşka bir kâbus kıyısında... Prenses Mevhibe Celalettin’e, Anadolu turnelerine çıkan ikinci sınıf bir tiyatro grubunda sahne sırasını beklerken rastladık. Ya makyaj takımının içine ya da dibi hiç görülmeyen kadehlerin ardına sığınırken bulduk onu... Kitap henüz tamamlanmamıştı ki, Son Halife’nin kızı Dürrişehvar Sultan da ayrıldı aramızdan… İstanbul’a hasret gitti, namazını kılacak birkaç kişi zorla bulundu gurbet ellerde...
Suskunluk ve hatırasızlık! Tarihi şimdiye kadar erkek kumandanlar, krallar ve azizler üzerinden yazanların da elbette payı vardır kadınların bu suskunluklarında...
Sibel Eraslan‘ın "Kadın Sultanlar" isimli kitabını yayınlayan Timaş‘tan yapılan yazılı açıklamada, kitapta tarihin solgun, eskimiş ve öne çıkarılmayan sayfalarında kalan, öne çıkanların ise kadınlık, eş ve annelik hisleri ya yadsınan ya da başka türlü yorumlanan Kadın Sultanlar‘ın anlatıldığı belirtildi.
Açıklamada yazar Sibel Eraslan‘ın “Yemin etsem başımın asla ağrımayacağı kadar sadık kaldım tarihin bana kısık sesle anlattıklarına” dediği ifade edilerek yazarın şu görüşlerine yer verildi: “Fakat tarihin kâh korkup da sustuğu, kâh önemsemeyip atladığı veya başka sebeplerle geçiştirdiği kısımlar da oldu ki onun sessiz kaldığı bu odalarda, Kadın Sultanlarla baş başa idim. Oba’dan Saray’a yürüyen devletli talihleri, onları asırlar sonra gemilerle gelip ayak basacakları diyar arayan bir yurtsuza dönüştürdüğünde bile anlatacak çok şeyleri vardı.”
KİTAPTAN…
Kutlu Osmanoğlu rüyasının başını tutuyordu, Osman Gazi’nin babaannesi Hayme Hatun. Son Padişahın haciz konmuş tabutuyla baş başa kaldığı ıssız odada günlerce ağlayan vatansız Sultan Nevzad Hanımefendi ise bambaşka bir kâbus kıyısında... Prenses Mevhibe Celalettin’e, Anadolu turnelerine çıkan ikinci sınıf bir tiyatro grubunda sahne sırasını beklerken rastladık. Ya makyaj takımının içine ya da dibi hiç görülmeyen kadehlerin ardına sığınırken bulduk onu... Kitap henüz tamamlanmamıştı ki, Son Halife’nin kızı Dürrişehvar Sultan da ayrıldı aramızdan… İstanbul’a hasret gitti, namazını kılacak birkaç kişi zorla bulundu gurbet ellerde...
Suskunluk ve hatırasızlık! Tarihi şimdiye kadar erkek kumandanlar, krallar ve azizler üzerinden yazanların da elbette payı vardır kadınların bu suskunluklarında...