Madde Bağımlılarının Yürek Burkan İbretlik Hikayeleri
Türkiye’nin 81 ilinden madde bağımlılığından kurtulmak için Adıyaman’a gelen madde bağımlılarının ibretlik hikayeleri yürekleri burkuyor.
Kardelen Madde Bağımlıları Rehabilitasyon Merkezi, madde bağımlılarını sadece sosyal yönden değil, manevi yönden de rehabilite ediyor. Madde bağımlısı kişilerin bağımlılıktan kurtulma oranın yüzde 62 ile Türkiye’de en yüksek oranı olduğu öğrenildi.
Fitness salonu, oyun alanları, bilgisayar odası başta olmak üzere gençlerin günü merkezde dolu dolu geçiyor. Gençler bir taraftan spor yaparken, bir taraftan ebru, resim ve halı dokumacılığı kursuna katılıyor. Bilgisayar odasında playstation oynayan bağımlılar yüzme ve sauna etkinliklerine katılıyor. Merkezde ki en önemli eğitim ise manevi yönden gençlerin güçlenmesini sağlamak. Müftülüğün görevlendirdiği din görevlisi temel dini bilgiler veriyor.
2014 yılında Adıyaman Valiliği öncülüğünde Sağlık Müdürlüğü, Emniyet Müdürlüğü, Müftülük, Gençlik ve Spor Müdürlüğü, Adıyaman Belediyesi ve İş Kur işbirliğinde açılan madde bağımlıları rehabilitasyon merkezine Türkiye’nin her ilinden madde bağımlısı geliyor.
“33 Defa hastaneye yattım”
Birbirinden ilginç ve ibretlik hikayeleri olan madde bağımlılarından birisi olan Ömer, İstanbul’dan Kardelen Madde Bağımlıları Rehabilitasyon Merkezi’ne bir yakının tavsiyesi ile geldi.
12 yıllık madde bağımlısı olan ve cezaevine giren Ömer, 33 defa hastaneye yattığını ancak hiçbirisinde de madde bağımlılığından kurtulamadığını öne sürdü.
Ömer, “İlk olarak bana içinde madde olan sigara uzatarak, ‘çek rahatlarsın’ dediler. Ben çektim istiğfar etmeye başladım. Ondan sonra ‘ikinciyi çek, rahatlayacaksın, bu sefer kusmayacaksın’ dediler. İkinciyi çektim ve o günden beri bağımlıyım. 33 defa hastaneye yattım. Başkalarının zorlamasıyla, ailemin zorlamasıyla oldu. Hiç kendim istemedim. 12-13 tane cip taktırdım. Ameliyat geçirdim ama bunların hiçbirisi fayda etmedi. Çünkü kafamda bırakma isteği yoktu. Bağımlıyken yeri geldi mezarlığın üstünde, karın üstünde yattım. Yeri geldi inşaatlarda yattım. Yeri geldi sokaklarda kaldım, yeri geldi cezaevine girdim. Yani başıma bu illet yüzünden gelmeyen kalmadı. Bu illeti kullananlar Allah rıza için bundan elini çeksinler. Yani bunun kimseye bir faydası yok. Olsaydı bana olurdu. 12 senelik bağımlıyım ama bundan kurtulacağım Allah’ın izniyle” dedi.
“Caminin yanından geçmezdik, şimdi abdestsiz gezmiyoruz”
Osmaniye’den gelen Ahmet ise, uyuşturucu bağımlısı olduktan sonra işini ve ailesini kaybettiğini belirterek, “Uyuşturucuya aile ortamından uzaklaşıp, sokak hayatına alıştığımda başladım. İlk sıralar zevk için içiyordum ama daha sonra bağımlılık süreci başladı.
4 yıllık bağımlıyım. Ailemle huzurum bozuldu, çalışamaz oldum. İşimi gücümü kaybettim. Sokakta yatmaya başladım. Daha sonra bu kapı nasip oldu. Buraya geldik şuan burada tedavi görüyoruz. Bağımlılık yıllarımda içmekten başka bir şey yapamıyordum. Onsuz bir vaktim yoktu. Ailemi aramaz oldum. Ailemin yanına gidemiyordum, onlar beni arıyordu bulamıyordu. Ben onları göremiyordum. Kardeşlerimle ilgilenemiyordum. Herkesten uzaklaştım ve okulu bıraktım. Buraya geldikten sonra en basiti ile caminin yanından geçmezdik, şuan abdestsiz gezmiyoruz” ifadelerini kullandı.
“Liseyi bitirip özel harekat polisi olacağım”
Adıyaman’dan merkeze gelen Berat ise, 13 yaşında başladığı uyuşturucuyu 5 yıldan beri kullandığını dile getirerek, “Yaşım 18, yaklaşık 5 senedir bu illete düşmüşüm. Arkadaşlarımdan dolayı bağımlı oldum. ‘Herkes içiyor, bir kez deneyim’ dedim. Ondan sonra ortamlarda içmeye başladım. Ortaokul 1. Sınıfta ben bu illete başladım. Ortaokulu yarı okudum yarı okumadım, bir şekilde diplomamızı aldık. Liseye gitmedim. Liseyi terk ettim. Allah’ın izni ile buradan çıkar çıkmaz liseye kayıt yaptıracağım. Kaydım kabul olursa okuyacağım. Eğer kabul olmazsa da açıktan okumayı düşünüyor. Zaten şu kısmı atlattıktan sonra tek hedefim derslerime yönelmek. Allah’a çok şükür durumumuz iyiydi ama ben kendi durumumuzu da uyuşturucu ile mahvettim. Allah izin verirse liseyi bitirip özel harekat polisi olmayı düşünüyorum” şeklinde konuştu.
“Ailem beni tamamen dışladı”
Manisa’dan Ahmet ise, yakın akrabalarının uyuşturucuya bulaşmama vesile olduğunu aktararak, “Bu uyuşturucuya düştükten sona tüm sosyal alan olsun, iş hayatım olsun, aile hayatım olsun tamamen dışlandım. Hiçbir yardım ve destek göremedim. Uyuşturucu kullanırken tamamen bilincimi kaybediyordum. Saldırganlaşıyordum, insanlara çok kötü gözlerle bakıyordum. Çok kötü duygular içerisindeydim. Tamamen depresyondaydım, çöküşler yaşadım. Bağımlılıktan kurtulunca kendi mesleğime devam edeceğim. Yaşadığım şehri değiştireceğim” ifadelerini kullandı.