Kimlik Hasreti Türkiye'de Bitti
Kürt olduğu için Suriye'nin kimlik vermediği Niroz Khlil, iç savaş nedeniyle kaçtığı Türkiye'de 34 yıl sonra kimliğine kavuştu.
Suriye'nin Haseki kentinde dünyaya gelen Khlil, kimliksiz olduğu için liseyi bitirdikten sonra üniversiteye gidemedi.
Bu süreçte Suriyeli bir öğretmenle evlenen Khlil'in Osman ve Can isminde çocukları oldu. Kardeşlerinin üniversite eğitimi alabilmesi için ailesi 5 yıl önce Türkiye'ye dönerek Diyarbakır'a yerleşen Khlil, hep bir gün Türkiye'de yaşama özlemi duydu.
Oğlu Osman'ın otistik olduğunu öğrenen Khlil, hem iç savaş hem de oğlunun eğitim alabilmesi için Türkiye'ye dönme kararı aldı.
Suriye'den bir yıl önce 2 çocuğu ile Türkiye'ye dönenen Khlil, Diyarbakır'daki ailesinin yanına yerleşti.
İlk işi nüfus cüzdanı almak için başvuru yapmak olan Khlil'in, bir yıl süren işlemler sırasında gözleri bulanık görmeye başladı.
Tedavi için kimliğine kavuşmayı bekleyen Khlil, kimliğini alır almaz doktora gitti.
Beyninde göz sinirlerine baskı yapan tümör tespit edilen Khlil'e doktorlar tedaviye geç kalındığını söyledi.
34 yıl sonra iki çocuğuyla kimliklerine kavuşmanın mutluluğunu yaşayan Khlil, ülkesinde kimlik alamadığı için gözlerini kaybetti.
- "Kimliğimiz olmadığı için büyük zorluklar yaşadık"
Niroz Khlil, AA muhabirine, 33 yıl Suriye'de yaşadığını ancak hiç kimliğinin olmadığını söyledi.
Kimliği olmadığı için eğitimini liseye kadar sürdürebildiğini ifade eden Khlil, liseyi bitirdikten sonra evlendiğini ve 2 çocuğunun dünyaya geldiğini belirtti.
Khlil, Suriye'de çok zorluk çektiğini, okuyamadığını ve çalışamadığını anlatarak, "Kimliğimiz olmadığı için büyük zorluklar yaşadık. Babam Türk, annem Suriyeli. Ailem 5 yıl önce kardeşlerimin okuması için Türkiye'ye döndü. Kimliklerini Türkiye'de aldılar. Ancak ben orada kaldığım için kimliğimi çıkaramadım. Halep'teki Türk konsolosluğuna gittiğimde ancak Türkiye'ye gitmem halinde kimlik alabileceğimi söylediler" diye konuştu.
Oğlu Osman'ın otistik olduğunu öğrendiklerinde büyük üzüntü yaşadıklarını anlatan Khlil, hem iç şavaş hem de oğlunun eğitimi için Türkiye'ye dönme kararı aldığını belirtti.
- "Bu zamana kadar neredeydin?"
Büyük hayaller ve özlemlerle 2 oğlu ile Türkiye'ye geldiğini anlatan Khlil, şöyle dedi:
"Daha rahat ve özgür yaşamak için Türkiye'ye geldik. Çünkü artık Suriye'de yaşamak çok zor olacaktı. Gelir gelmez Ev Eksenli Çalışan Kadınlar ve Sosyal Haklar Derneği'nin desteği ile nüfus cüzdanımı almak için başvurdum. Bu süreçte bulanık görmeye başladım. Nüfus cüzdanım olmadığı için doktora gidemiyordum. Cüzdanımı almam bir yıl sürdü. Kimliğimi alır almaz doktora gittim. Beynimde göz sinirlerine baskı yapan tümor olduğu söylendi. Doktor bana, 'bu zamana kadar nerdeydin?' dedi.
Tedavi için geç kalmışım. 2 ay önce Hacettepe Üniversitesinde ameliyat oldum. Fakat ameliyattan sonra da göremedim. Sadece bir gölge görüyorum. Doktorlar beklemek gerektiğini söyledi.
Kimliğim olmadığı için gözlerimi kaybettim. Kimliğim olsaydı erken müdahale ile gözlerimi kaybetmeyebilirdim. Kimliksiz yaşamak çok zor. Birşey kazandım ama birşey kaybettim. Bir kimliğim olduğu için mutlu oluyorum ama gözlerimin de yeniden görmesini istiyorum."
- "En çok çocuklarımımın yüzünü görmek istiyorum"
"En çok çocuklarımın yüzünü görmek istiyorum" diyen Khlil, sağlığında yağlı boya resimler yaptığını yeniden görebilmesi halinde bu yeteneğini sürdürmeyi istediğini söyledi.
Khlil, Türkiye'ye büyük hayallerle geldiğini anlatarak, şöyle konuştu:
"Suriye'de yaşarken Türkiye'ye büyük özlem duyuyorduk. Türk kanallarını izleyerek Türkçe konuşmayı öğrendim. Bir gün Türkiye'de yaşamak hep özlemimdi. Daha önce Türkiye'ye gelme imkanım olmamıştı. Suriye'de kimliğimiz olmadığı için yaşadığımız şehirden çıkamıyorduk. Türkiye Suriye'de hayranlık duyulan bir ülke. Burada insanlar daha rahat ve özgür. 34 yıl sonra kimliğimi kazandığım Türkiye'nin gözlerime de ışık olacağına inanıyorum. Tedavim için destek bekliyorum."
Güzel günler yaşamayı ve otistik oğlunun iyi bir eğitim almasını istediğini ifade eden Khlil, "Yeniden görebilmek istiyorum. Gözlerim için bir umut olursa çok mutlu olurum. Çocuklarım da durumuma çok üzülüyor. Suriye'de yapamadığım şeyleri burada yapmak istiyordum ancak kimliğim olmadığı için gözlerimi kaybedeceğim hiç aklıma gelmezdi" dedi.