Depremzede Anne Açiklamasi 'Ben Onlara Sevgimi Gösterdim Onlar Da Bana'

Kahramanmaras’ta meydana gelen asrin felaketini Hayrullah Mahallesi Hisar Apartmani’nda yakalanan 5 kisilik Demirel ailesinden geriye anne Ayfer ve baba Osman kaldi.

Deprem gecesi ekmek kulübesini yeni açtigini ve depreme yakalandiktan sonra evine gittigini söyleyen baba Osman Demirel, “Gece 03.30’da kalktim. Ise gitmek için hazirlandim. Giderken de esime ben gidiyorum, Allah’a emanet ol diyerek evden çiktim. Evden çiktiktan yarim saat sonra is yerime geldim. Ise geldikten 15 dakika sonra da bir patlama ve isikla deprem basladi.

Depremin 10. saniyesinde büfemin karsisindaki binalar yikilmaya basladi.

Binalar yikilinca dediler ki hiç burada durmayalim, çocuklarimiza gidelim bakalim. Vatandaslar öyle gitti biz zaten kosa kosa çocuklarima ulasmaya çalistim. Kosarken de film sahnesi gibi ikinci sarsinti basladi” dedi.

Deprem üç çocugu aldigini esinin ise yarali halde kurtuldugunu söyleyen Demirel, “Bir yandan kosuyorum bir yandan da arkamdan film sahneleri gibi yikimlar oluyordu. Önümde arkamda binalar yikiliyordu. Evime yetismeye çalisiyordum. Yetisemedik sonuçta. Yetissem de elimizden gelecek bir sey yoktu. Eve geldim binam enkaz olmustu. Hisar apartmani. 10 katli bina 2 kat konumuna düsmüstü. Gün agarinca enkazi tam gördüm, esim ve çocuklarimdan umudu kesmistim. Ilk gün ses var Ayfer diye birinin sesi geliyor dediler. Ilk gün olayin sokuyla anlayamadim ama ikinci gün Ayfer’in esim oldugunu anladik ve çikartmaya çalistik. 36 saat sonra esimi enkazdan çikarttik. Önce rahmetli büyük oglumuzu çikarttik ve defnettik. Ondan sonra hanimi çikarttik. Onu hastaneye gönderdim. Sonra 6 gün boyunca enkazin etrafindan ayrilmadan kizim ve küçük oglumu çikartmaya çalistim. Kurtarma ekipleri ve gönüllülerden Allah razi olsun. Sag olsunlar çocuklarimi çikarmadan bu binayi terk etmeyecegiz dediler. Gösterdigimiz yerlerde çocuklarimizi çikartilar ve emaneti teslim ettik. Tek tesellimiz çocuklarimi tek parça Rabbime teslim etmek oldu. Allah ölenlere rahmet eylesin, sahadetlerini kabul eylesin. Bizlere de sefaatçi eylesin. Acimiz büyük, kayiplarimiz büyük, evladini, esini, kardesini, ablasini, yegenini kaybeden annelerimizin anneler gününü kutluyorum. Allah sabri cemil ihsan etsin. Sümeyye Sevde Demirel 21 yasindaydi, oglum Seyyit Abdulbaki Damirel 15 yasindaydi, Abdurrahim Demirel 9 yasindaydi” diye konustu.

Çocuklari ile hiç küs olmadigini, deprem gecesinin ise daha farkli oldugunu ifade eden anne Ayfer Demirel ise “Rabbimden geldi. Sikayetim yok, basim ve gözüm üstüne. Yeter ki Rabbim bu imtihandan yüz akiyla çikarsin. Evladini kaybeden annelere de rabbim sabir versin. Dayanma gücü versin. Bazen çok agirlasiyor, Rabbim’in yardimi olmasa asla dayanilacak bir sey degil. Derdi veren dermanini da veriyor. Çocuklarimin üçü de okula gidiyordu. Kizim idari ve iktisadi bilimler fakültesi birinci sinif ögrencisiydi. Büyük oglum imam hatip onuncu siniftaydi. Küçük oglum da dördüncü sinifa gidiyordu. Suanda hiçbir pismanligim yok desem yeridir. Çünkü ben onlara her zaman sevdigimi bildirdim. Onlara kizsam da küssek de uzatmazdim. Ölümlü dünya yarina çikacagimiz belli degil, asla küs yatmazdim. Deprem gecemiz daha da farkliydi. Son gecemiz oldugundan midir bilmiyorum daha da güzeldi. Ölümlü dünya kimseyle küs ölmek istemedim, özellikle de evlatlarimla. Ben onlara sevgimi gösterdim onlar da bana gösterdiler. Içimde hani sunu da yapsaydim diyecegim bir sey yok. Elbette eksigimiz kusurumuz vardir ama benim onlara onlarin bana asla bir pismanligi yok. Rabbim öbür dünyada ayirmasin. Ben raziyim Rabbim de razi olsun. Depremin ilk gününden beri bize yardim eden devletimize, bütün yetkililerden ve vatandaslardan emegi geçenlerden Allah razi olsun. Cumhurbaskanimiz’dan Allah razi olsun, biz onu liderimiz olarak görüyoruz” ifadelerini kullandi.