Harkov'da Mahsur Kalan Türk Ögrenci Merve Ailesine Kavustu, Annesi Sevinç Gözyaslarina Boguldu

Ukrayna’nin Harkov kentindeki Politeknik Üniversitesi’nde psikoloji bölümü 2. sinif ögrencisi Merve Buse Develi (23) Türkiye’nin girisimleriyle yurda döndü. Harkov’da 6 gün önce bir televizyon kanaliyla yaptigi canli baglantida bombanin yakinina düsmesiyle gündeme gelen ve yardim çagrisinda bulunan Develi, ülkesinin girisimleriyle 5 günlük zorlu bir yolculuga çikti. Ilk olarak 27 saatlik tren yolculugu yapan Develi, daha sonra Romanya’ya geçti, oradan da otobüsle Istanbul’a ulasti. Buse Develi, yaninda üç Türkmenistanli ögrenci arkadasini da getirdi. Develi, ögle saatlerinde uçakla Antalya Havalimani’na inis yapti. Zorlu bir yolculugun ardindan memleketine ulasan Merve’yi babasi Mustafa Develi karsiladi. Baba kiz iç hatlar çikisinda uzun süre birbirlerine sarildi ve hasret giderdi. Merve Develi ve yanindaki 3 arkadasi Korkuteli ilçesindeki baba evine geldi. Develi’nin ailesiyle bulusmasinda duygusal anlar yasandi.

Anneden kizina gözyaslari

Anne Fatma Develi kizina sarilarak, “Annem, kuzum, bir tanem, annem ben öldüm. Canim annem ben senin kokularini duyamayacagim diye çok korktum. Annem ben sana kavusamayacagim diye çok korktum” diyerek gözyaslari döktü. Aile büyükleri tarafindan karsilanan Merve Buse Develi, daha sonra evine geçti ve akrabalariyla sohbet etti. Develi, kisa bir süre televizyondan Ukrayna’daki gelismeleri takip etti.

"Uçak sesi duydugum an korkuyorum"

Merve Buse Develi, yaklasik bir haftadir yolda oldugunu ve zorlu bir sürecin ardindan memleketi Antalya’ya gelebildigini söyledi.



Sadece 27 saat tren yolculugu yaptiklarini dile getiren Develi, “Hiç durmadigimiz için herhangi bir yiyecek içecek de bulamadik. Gece trenimize taciz atesleri yapildi, trenin içinde saklanmak zorunda kaldik. Bayagi zorluydu. Romanya’ya girdikten sonra içimiz rahatladi. Su an bile uçak sesi duydugum zaman korkuyorum. Bir daha dönüp bakiyorum, bir sey mi oluyor diye. Bizim için çok zordu. Su an okudugumuz okul, yürüdügümüz yollar mahvoldu” diye konustu.



"Umutsuzluga kapilmaya baslamistik"

Ayrilirken çok yakinlarinda bomba seslerini duymaya basladiklarini ve bazi yerlerde patlamalari gördüklerini anlatan Develi, “Artik geride bir sey kalmadi. Okullarimiz yok oldu. Tahliye süreçlerinin basinda umudumuz vardi. Sesimizi duyurmak için çok çabalamistik ama bir süre sonra bombardiman ve silah sesleri durum kötülesmeye baslayinca, biz umutsuzluga kapilmaya basladik. Acaba sira simdi mi bize gelecek diye. Bir süre sonra ailemizle iletisimimiz kopmaya basladi.

O zaman daha da kötü olmaya basladik. Bize ailemiz destek oluyordu. Tahliye haberinin geldigi gün bir haberi bilmiyorduk. Biz kendi imkanlarimizla yola çikmistik, yolda ögrendik. Tahliye noktasina gidebilmek için bile 2.5 kilometre yürürdük o trene yetisebilmek için. O yürümek bile bizim endisemizi kanitlayabiliyor. Ya yetisemeseydik, ya bir daha tren olmazsa diye” dedi.



"Anneme sarilinca daha iyi oldum"

Süreç zorlu olmasina ragmen ailesine kavustugu için mutlu oldugunu dile getiren Merve Buse Develi, “Orada yasananlari görmek, ailemi bir daha görememe hissi çok kötüydü. Ukrayna sinirlarindan çiktigim an rahat oldugumuzu hissettim. Kurtuldum demistim. Annemle sarilinca daha iyi oldum" ifadelerini kullandi.

"Zor bir dönemdi"

Baba Mustafa Develi, 45 gün sonra kizini ilk gez gördügünü belirterek, “Zor bir dönemdi. Tüm yetkililere tesekkür ediyoruz devlet büyüklerimize. Son iki gün ümidimizi kesmistik. Belki son konusmamiz belki son görüsümüz diyorduk. Su an anlatilmaz bir duygu içindeyim. Evladima kavustum. Tek temennimiz tüm çocuklarin ailesine kavusmasi. Anlatamiyorum yasadiklarimi” dedi.



"Sevinç gözyaslari döküyorum"

Anne Fatma Develi de çok kötü günler geçirdigini ve yasadiklarini anlatmakta zorluk çekecegini ifade ederek, “Yavruma kavusamayacagim diye, kokusunu içime çekemeyecegim diye çok korktuk. Televizyonun basindan kalkmadim. Sürekli dua ettik. Herkesin yardimlariyla kizim evine geldi. Oradan çiktigini duydugum an çok mutlu oldum. Simdi kizima kavustum sevinç gözyaslari döküyorum. Önceki gözyaslarim üzüntü içindi bu sevinç için. 3 Türkmenistanli çocugumuza gücümüz yetti. Onlari da getirdik. Keske daha fazlasini getirebilseydik. Kizimin sevdigi yemekleri de yaptim” dedi.



"Savas bölgesinden kurtulduk"

Mansudov Isaberdi ise, Ukrayna’da sehirlerin bombalanmaya basladigini ifade ederek, “Biz de oradan çikmak zorunda kaldik. Okulumuz yarim kaldi. Türkiye’ye geldik, arkadaslarimizla. Savas bölgesinden kurtulduk Allah’a sükür” dedi.



"Yardimci olanlara tesekkür"

Kendilerine kucak açan Develi ailesine tesekkür eden Orazberdiyew Ilyasberdi de, “Oradan çikmamiza yardimci olanlara da çok tesekkür ederiz. Orada hayat çok zor oldu. Geride insanlar kaldi. Tahliye falan da yoktu. Sadece metro istasyonlarinda kalan insanlar var. Orada kalacak bir yer kalmadi, her yere girdiler” diye konustu.

Develi ailesi 3 Türkmen ögrenciye de bir daire kiralayarak onlarin barinma ve gida ihtiyaçlarini karsiladi.