Geri Dönüş Yapan Çimenli Mezrası Hizmet Bekliyor
Bitlis‘in Mutki ilçesine bağlı Arpalıseki köyünün Çimen mezrasındaki 10 hanede yaşayan yaklaşık 100 vatandaş, okul, içme suyu ve yol sorunlarının çözümü konusunda devlet yetkililerinden yardım bekliyor.
Köylülerin geri dönüş yaptığı Çimen mezrasında 20‘nin üzerinde eğitim çağına gelmiş çocuk bulunurken, bazı köylüler ise okul olmaması yüzünden evlerine geri gelemedi. Mezrada yaşayanlar da çocuklarının eğitim alması için her türlü fedakarlığı yapmaya çalıştıklarını, ancak başvurdukları her yerden eli boş döndüklerini iddia etti. Yollarının olmaması nedeniyle hastalarını hastaneye götürmekte zorlandıklarını anlatan vatandaşlar, bağlı bulundukları Arpalıseki köyüne bile 21 kilometre uzaklıkta olduklarını
anlattılar. Mezradan 7 öğrencinin yükseköğretime devam ettiğini, köyde ilköğretim okulu yapılması için İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü‘ne arsada bağışladıklarını anlatan vatandaşlar, içme suyunu yosunlu bir depodan karşıladıklarını anlatarak, "Yolumuz olmadığı için ne okul yapılıyor, ne de içme suyumuz. Kendi imkanlarımızla oluşturduğumuz su deposu yosundan görünmüyor. Hastalıklar bugün olmazsa önümüzdeki günlerde bizi tehdit edecek. Ancak yapacak başka bir şeyimiz de yok" dedi.
Bağlı bulundukları Arpalıseki köyünün muhtarının bile mezraya uğramadığını iddia eden köylüler, "Yıllardır burada yaşıyoruz. Ne muhtar, ne kaymakam, ne vali ve ne de herhangi bir yetkili köyümüze gelmedi. 1993-2001 yılları arasında zorunlu göç yaptık. Ancak köye dönüş projesi kapsamında kendi köyümüze döndük. Her birimiz 4-6 bin TL‘lik köye dönüş parası aldık. Bu da bizim zararımızı karşılamadı. Mezrada okul yapılması için birçok yere başvurduk. Ancak hiçbir gelişme olmadı. Köylü olarak arsa da
bağışladık. Ancak çocuklarımız için okul yapılmadı. Oylarımızı da Arpalıseki köyüne gelen sandıklarda kullanıyoruz. Ancak yolumuz olmadığı için bugüne kadar sadece son referandumda oy kullanabildik. Bu defa köyümüze sandık gelmezse oy kullanmayacağız. Kış şartlarını çetin geçtiği bölgede yollarımız bozuluyor. Bu nedenle hiçbir yere gidemiyoruz. Kışın 6 ay yolumuz kardan dolayı kapalıdır. Daha sonra da çamur ve heyelanlardan dolayı yollarımız bozuluyor. Biz nereye bağlı olduğumuzu bilmiyoruz. Devlet bizi
burada unutmuş. Var mıyız, yok muyuz kimsenin umurunda bile değil" ifadelerini kullandı.
Köylülerden Abdullah Adlım, herkesin birbirine akraba olduğunu, devletin 2001 yılında geri dönmeleri için bir imkan verdiğini anlatarak, "Biz de neden olmasın deyip köyümüze geri döndük. Ancak geldiğimizde taş taşın üstünde değildi. Çalışıp çabalayıp düzelttik. 250 kişinin yaşadığı mezramızda ancak durumu çok kötü olan 10 aile dönebildik. Diğerleri çocuklarının eğitimi için batı illerinde kaldılar. Gelmek isteyenler de köyde okul olmamasından dolayı gelmiyor. Bizi ya köy statüsüne alsınlar, ya da
okulumuz yapsınlar" dedi.
"TAZİYELERİMİZİ YAZA SAKLIYORUZ"
Köyün en yaşlısı olan 67 yaşındaki Mehmet Adlım ise, köyün doğa şartlarından dolayı geleneklerinin de değişik olduğunu belirterek, "Hastamız olsa doktora götüremiyoruz. Ya da batı illerinde 6 ay gibi bir süre kalmak zorunda kalıyoruz. Cenazemiz olsa kimse taziyeye gelemiyor. Kışın olan cenazemizin taziyesine yazın gelebiliyorlar. Yolumuz yok, suyumuz yok, okulumuz yok, kimsemiz yok. Bizi anlayan yok, dinleyen yok. Biz cahil kaldık. Bari çocuklarımız cahil kalmasın. Bütün mücadelemiz çocuklarımız içindir.
Yetkililer bu sesimize kulak versinler. Biz de çocuklarımıza ne cevap vereceğimizi şaşırdık" diye konuştu.
"2 YILDIR OKUL BEKLİYORUM"
Mehmet Nuri Adlım‘ın 11 yaşındaki kızı Zehra Adlım, "Bizim de okuma hakkımız var. Ben 2 yıldır okul gelecek diye bekliyorum. Artık beklemekten bıktım. Bir an önce yetkililer mezramıza okul yaptırsınlar. Başbakan‘a seslenmek istiyorum. Bizi burada unutmasın. Okumak istiyoruz" şeklinde konuştu.
Kaynak: İHA
anlattılar. Mezradan 7 öğrencinin yükseköğretime devam ettiğini, köyde ilköğretim okulu yapılması için İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü‘ne arsada bağışladıklarını anlatan vatandaşlar, içme suyunu yosunlu bir depodan karşıladıklarını anlatarak, "Yolumuz olmadığı için ne okul yapılıyor, ne de içme suyumuz. Kendi imkanlarımızla oluşturduğumuz su deposu yosundan görünmüyor. Hastalıklar bugün olmazsa önümüzdeki günlerde bizi tehdit edecek. Ancak yapacak başka bir şeyimiz de yok" dedi.
Bağlı bulundukları Arpalıseki köyünün muhtarının bile mezraya uğramadığını iddia eden köylüler, "Yıllardır burada yaşıyoruz. Ne muhtar, ne kaymakam, ne vali ve ne de herhangi bir yetkili köyümüze gelmedi. 1993-2001 yılları arasında zorunlu göç yaptık. Ancak köye dönüş projesi kapsamında kendi köyümüze döndük. Her birimiz 4-6 bin TL‘lik köye dönüş parası aldık. Bu da bizim zararımızı karşılamadı. Mezrada okul yapılması için birçok yere başvurduk. Ancak hiçbir gelişme olmadı. Köylü olarak arsa da
bağışladık. Ancak çocuklarımız için okul yapılmadı. Oylarımızı da Arpalıseki köyüne gelen sandıklarda kullanıyoruz. Ancak yolumuz olmadığı için bugüne kadar sadece son referandumda oy kullanabildik. Bu defa köyümüze sandık gelmezse oy kullanmayacağız. Kış şartlarını çetin geçtiği bölgede yollarımız bozuluyor. Bu nedenle hiçbir yere gidemiyoruz. Kışın 6 ay yolumuz kardan dolayı kapalıdır. Daha sonra da çamur ve heyelanlardan dolayı yollarımız bozuluyor. Biz nereye bağlı olduğumuzu bilmiyoruz. Devlet bizi
burada unutmuş. Var mıyız, yok muyuz kimsenin umurunda bile değil" ifadelerini kullandı.
Köylülerden Abdullah Adlım, herkesin birbirine akraba olduğunu, devletin 2001 yılında geri dönmeleri için bir imkan verdiğini anlatarak, "Biz de neden olmasın deyip köyümüze geri döndük. Ancak geldiğimizde taş taşın üstünde değildi. Çalışıp çabalayıp düzelttik. 250 kişinin yaşadığı mezramızda ancak durumu çok kötü olan 10 aile dönebildik. Diğerleri çocuklarının eğitimi için batı illerinde kaldılar. Gelmek isteyenler de köyde okul olmamasından dolayı gelmiyor. Bizi ya köy statüsüne alsınlar, ya da
okulumuz yapsınlar" dedi.
"TAZİYELERİMİZİ YAZA SAKLIYORUZ"
Köyün en yaşlısı olan 67 yaşındaki Mehmet Adlım ise, köyün doğa şartlarından dolayı geleneklerinin de değişik olduğunu belirterek, "Hastamız olsa doktora götüremiyoruz. Ya da batı illerinde 6 ay gibi bir süre kalmak zorunda kalıyoruz. Cenazemiz olsa kimse taziyeye gelemiyor. Kışın olan cenazemizin taziyesine yazın gelebiliyorlar. Yolumuz yok, suyumuz yok, okulumuz yok, kimsemiz yok. Bizi anlayan yok, dinleyen yok. Biz cahil kaldık. Bari çocuklarımız cahil kalmasın. Bütün mücadelemiz çocuklarımız içindir.
Yetkililer bu sesimize kulak versinler. Biz de çocuklarımıza ne cevap vereceğimizi şaşırdık" diye konuştu.
"2 YILDIR OKUL BEKLİYORUM"
Mehmet Nuri Adlım‘ın 11 yaşındaki kızı Zehra Adlım, "Bizim de okuma hakkımız var. Ben 2 yıldır okul gelecek diye bekliyorum. Artık beklemekten bıktım. Bir an önce yetkililer mezramıza okul yaptırsınlar. Başbakan‘a seslenmek istiyorum. Bizi burada unutmasın. Okumak istiyoruz" şeklinde konuştu.