KOVID-19 HASTALARI YASADIKLARINI ANLATIYOR - 'Bu Geceyi De Atlatir Miyim?' Dedigim Gecelerim Oldu'
Hemsire Muhbet Polat: 'Sanki 2 kisi elleriyle bogazimi sikiyormusçasina nefes almami engelleyen bir durum varmis gibi hissediyordum' Hemsire Fatma Demir: 'Bogazimda bir seyin tikandigini hissediyordum. Onu çekip atmak istiyordum ama oradan onu çikarmak mümkün olmuyordu. O tikanikligin beni hayattan koparip götürecegini hissediyordum'
SERKAN AVCI - Yeni tip koronavirüsü (Kovid-19) atlatip İçel Sehir Egitim ve Arastirma Hastanesindeki görevlerine dönen hemsireler Muhbet Polat ve Fatma Demir, yasadiklari zorluklari anlatti.
Kovid-19 servisinde görevli hemsire Muhbet Polat, AA muhabirine, hastanedeki vaka sayilarinin en yogun oldugu dönemlerde ciddi zorluklar yasadiklarini söyledi.
Bu süreçte birlikte görev yaptigi bir arkadasinin testinin pozitif çikmasi üzerine vücudunda çesitli belirtiler hissettigini dile getiren Polat, kisa süre sonra hastaliga yakalandigini ve tedavisinin evde basladigini aktardi.
Evinde geçirdigi karantina döneminde yasadigi zorluklar nedeniyle endiseye kapildigini belirten Polat, söyle konustu:
"Vücudumda bir yerlerim agiyordu ama nerede oldugunu tarif edemiyordum. Özellikle dördüncü günden sonra bir seylerin yetmedigini hissettim. Nefesim kesildi. Tat duyum gitti. Yedigim seyler yavan geliyordu. 'Acaba koku duyumda sikinti var mi?' düsüncesiyle parfüm sikiyordum. O kadar parfüm sikmama ragmen koku alamama durumu baslamisti. 'Bu geceyi de atlatir miyim?' dedigim gecelerim oldu. Derinden nefes alip vermeye çalisiyordum ama nefesimin derine inmedigini hissediyordum. Sanki 2 kisi elleriyle bogazimi sikiyormusçasina nefes almami engelleyen bir durum varmis gibi hissediyordum."
Esi ve 2 çocuguna hastaligi bulastirma korkusu yasadigini anlatan Polat, "Çocuklarimla zaman zaman görüntülü konusuyorduk. Son günlerde bunu yapmamaya basladim çünkü beni o sekilde görmelerini istemiyordum. Onlari sakinlestirmeye çalisiyordum. Bir süre sonra ayak parmaklarini kapinin altindan içeri sokup isimlerini söyleyerek, 'Anne arada ses ver. Biz korkuyoruz, tedirgin oluyoruz.' diyorlardi." ifadelerini kullandi.
Hastaligi 10 günlük evde tedaviyle atlatan Polat, bazi rahatsizliklarinin halen sürdügünü kaydetti.
- "Bogazimda bir seyin tikandigini hissediyordum"
Kovid-19 servisinde görevli hemsire Fatma Demir de 27 yillik meslek hayatinin en zorlu günlerini yasadigini dile getirdi.
Hastaliga yakalanmasinin ardindan zorlu bir karantina dönemi geçirdigine isaret eden Demir, "Astim hastaligim nedeniyle normalde de solunum sikintisi yasayan bir insanim ama ondan daha farkli solunum sorunu yasadim. Sirt agrilarim çok oldu. Bas dönmeleri ve mide bulantisi yasadim. Çok zor bir süreç geçirdim. Bogazimda bir seyin tikandigini hissediyordum. Onu çekip atmak istiyordum ama oradan onu çikarmak mümkün olmuyordu. O tikanikligin beni hayattan koparip götürecegini hissediyordum." diye konustu.
Demir, hastaligi 10 günlük evde tedaviyle atlattigini, bu dönemde psikolojik olarak da zor anlar yasadigini anlatarak, sunlari kaydetti:
"10 gün boyunca bir odanin içerisinde kaliyorsunuz. Yaniniza ailenizden birini çagiramiyorsunuz. Hiçbir psikolojik destek alamiyorsunuz. Çok kötü bir durumdu. Bir odaya kapaniyorsunuz ve sevdiklerinizden uzaktasiniz. Onlari bir daha göremeyeceginizi, bu hayattan gideceginizi düsünüyorsunuz. En çok korktugum sey, aileme bulastirmamdi. Benim yüzümden hastaliga yakalanip onlara bir sey olur üzüntüsüyle kendimi çok yiprattim. Tekrar hayatimi kazandigim ve sevdiklerime kavustugum için çok sükrettim."
Kaynak: AA
Kovid-19 servisinde görevli hemsire Muhbet Polat, AA muhabirine, hastanedeki vaka sayilarinin en yogun oldugu dönemlerde ciddi zorluklar yasadiklarini söyledi.
Bu süreçte birlikte görev yaptigi bir arkadasinin testinin pozitif çikmasi üzerine vücudunda çesitli belirtiler hissettigini dile getiren Polat, kisa süre sonra hastaliga yakalandigini ve tedavisinin evde basladigini aktardi.
Evinde geçirdigi karantina döneminde yasadigi zorluklar nedeniyle endiseye kapildigini belirten Polat, söyle konustu:
"Vücudumda bir yerlerim agiyordu ama nerede oldugunu tarif edemiyordum. Özellikle dördüncü günden sonra bir seylerin yetmedigini hissettim. Nefesim kesildi. Tat duyum gitti. Yedigim seyler yavan geliyordu. 'Acaba koku duyumda sikinti var mi?' düsüncesiyle parfüm sikiyordum. O kadar parfüm sikmama ragmen koku alamama durumu baslamisti. 'Bu geceyi de atlatir miyim?' dedigim gecelerim oldu. Derinden nefes alip vermeye çalisiyordum ama nefesimin derine inmedigini hissediyordum. Sanki 2 kisi elleriyle bogazimi sikiyormusçasina nefes almami engelleyen bir durum varmis gibi hissediyordum."
Esi ve 2 çocuguna hastaligi bulastirma korkusu yasadigini anlatan Polat, "Çocuklarimla zaman zaman görüntülü konusuyorduk. Son günlerde bunu yapmamaya basladim çünkü beni o sekilde görmelerini istemiyordum. Onlari sakinlestirmeye çalisiyordum. Bir süre sonra ayak parmaklarini kapinin altindan içeri sokup isimlerini söyleyerek, 'Anne arada ses ver. Biz korkuyoruz, tedirgin oluyoruz.' diyorlardi." ifadelerini kullandi.
Hastaligi 10 günlük evde tedaviyle atlatan Polat, bazi rahatsizliklarinin halen sürdügünü kaydetti.
- "Bogazimda bir seyin tikandigini hissediyordum"
Kovid-19 servisinde görevli hemsire Fatma Demir de 27 yillik meslek hayatinin en zorlu günlerini yasadigini dile getirdi.
Hastaliga yakalanmasinin ardindan zorlu bir karantina dönemi geçirdigine isaret eden Demir, "Astim hastaligim nedeniyle normalde de solunum sikintisi yasayan bir insanim ama ondan daha farkli solunum sorunu yasadim. Sirt agrilarim çok oldu. Bas dönmeleri ve mide bulantisi yasadim. Çok zor bir süreç geçirdim. Bogazimda bir seyin tikandigini hissediyordum. Onu çekip atmak istiyordum ama oradan onu çikarmak mümkün olmuyordu. O tikanikligin beni hayattan koparip götürecegini hissediyordum." diye konustu.
Demir, hastaligi 10 günlük evde tedaviyle atlattigini, bu dönemde psikolojik olarak da zor anlar yasadigini anlatarak, sunlari kaydetti:
"10 gün boyunca bir odanin içerisinde kaliyorsunuz. Yaniniza ailenizden birini çagiramiyorsunuz. Hiçbir psikolojik destek alamiyorsunuz. Çok kötü bir durumdu. Bir odaya kapaniyorsunuz ve sevdiklerinizden uzaktasiniz. Onlari bir daha göremeyeceginizi, bu hayattan gideceginizi düsünüyorsunuz. En çok korktugum sey, aileme bulastirmamdi. Benim yüzümden hastaliga yakalanip onlara bir sey olur üzüntüsüyle kendimi çok yiprattim. Tekrar hayatimi kazandigim ve sevdiklerime kavustugum için çok sükrettim."