Engelli aracıyla ekmeğinin peşinden gidiyor - SAKARYA

- Barış Ateş'in annesi tarafından işe uğurlanması - Barış Ateş'in engelli aracıyla işe yolculuğu - Ateş'in ürünlerini tezgaha çıkartarak satış yapması - Barış Ateş'in evde annesine yardımcı olması, bulaşık yıkaması - Anne Necmiye Ateş ve Barış Ateş'in özel röportajı - Sakarya 'nın Adapazarı ilçesinde 5,5 yaşındayken balkondan düşmesi nedeniyle engelli hale gelen ve 18 yıl önce de babasını kaybeden 28 yaşındaki Barış Ateş, hem eğitim hayatına devam ediyor hem de kent meydanında yara bandı, kalem, su, kahve ve mendil gibi ürünler satarak evini geçindiriyor - Anne Necmiye Ateş: - "Engelli olmasına rağmen çabalıyor, alıyor getiriyor. Gelirken sorar, bir alışkanlık yapmış kendince telefon açar 'Anneciğim bir şeye ihtiyaç var mı evde?' diye sorar" - "Dünya bir tarafa o bir tarafa, dünya ile ölçülemez. Önce Allah'ım sonra yavrum. Bazen ben hasta olduğum zaman, evde elektrik süpürgesini açar yardımcı olur, bulaşıklara yardımcı olur" - "Barış'a, ölmeden bir oda bir mutfak da olsa bir ev alabilmek istiyorum. Allah nasip ederse ev alabilirsek hayırlısıyla oturmak ve Barış'ı kendisi gibi engelli birisiyle evlendirmek istiyorum"SAKARYA (AA) - MUHAMMET EMİN HORUZ - Sakarya 'nın Adapazarı ilçesinde 5,5 yaşındayken balkondan düşmesi nedeniyle engelli hale gelen ve 18 yıl önce babasını da kaybeden Barış Ateş (28), annesiyle verdiği hayat mücadelesinde engel tanımıyor. Sakarya 'nın Adapazarı ilçesinde dünyaya gelen Barış Ateş, 5,5 yaşındayken balkondan düştü. Bu olay sonrasında konuşma, ayaklarını ve ellerini kullanma gibi yeteneklerinde engel oluşan Barış, Marmara Depremi'nin ardından 2000 yılında da babasını kaybetmesiyle annesinin de desteğiyle karşılaştığı zorluklara rağmen ilköğretim ve lise eğitimini tamamladı. Sakarya 'da bir rehabilitasyon merkezinde resim, müzik ve konuşma gibi eğitimler de alan Barış, sabahları gittiği ve okul olarak gördüğü rehabilitasyon merkezinin ardından kent meydanına geçiyor.Barış burada, engelli aracıyla yara bandı, kalem, su, kahve ve mendil gibi ürünler satarak hem evini geçindiriyor hem de hayata tutunuyor.Anne Necmiye Ateş, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Barış'ın eğitim alırken ve çalışırken mutlu olduğunu, canının sıkılmadığını vurgulayarak, "Barış gönül eğlendirsin, vakit geçsin, konuşabilsin ve elini hareket ettirebilsin diye öğlene kadar okula gidiyor." dedi.
Devlet tarafından sağlanan engelli maaşı da aldıklarını belirten Ateş, çocuğunun okuldan sonra, üç tekerli engelli motorunun üzerinde yara bandı, su, mendile, kalem gibi ürünlerin satışını yaparak evine katkı sağladığını söyledi.

Barış'ın engeline rağmen hayat mücadelesinden vazgeçmediğini belirten Ateş, "Engelli olmasına rağmen çabalıyor, alıyor getiriyor. Gelirken sorar, bir alışkanlık yapmış kendince telefon açar 'Anneciğim bir şeye ihtiyaç var mı evde?' diye sorar." diye konuştu.
Anne Ateş, kendisinin de şeker, tansiyon, kolesterol ve damar tıkanıklığı gibi rahatsızlıkları olduğunu ve bu rahatsızlıklar sebebiyle çalışamadığını ve ev işlerinde bile Barış'ın kendisine yardımcı olduğunu belirterek, "Dünya bir tarafa o bir tarafa, dünya ile ölçülemez. Önce Allah'ım sonra yavrum. Bazen ben hasta olduğum zaman, evde elektrik süpürgesini açar yardımcı olur, bulaşıklara yardımcı olur." şeklinde konuştu.
- "Ölmeden, Barış'a bir ev almak istiyorum"Kirada oturduklarını ve ev kiralarken bazı zorluklarla karşılaştıklarını anlatan Ateş, şöyle devam etti:"Barış'a, ölmeden bir oda bir mutfak da olsa bir ev alabilmek istiyorum. Allah nasip ederse ev alabilirsek hayırlısıyla oturmak ve Barış'ı kendisi gibi engelli birisiyle evlendirmek istiyorum. Yani onu evleneceği kıza teslim etmek niyetim çünkü başka kimselere güvenemem. Ben ölürsem istiyorum ki başını sokacak ufak da olsa bir evi olsun kapısını açıp girebilsin. İsteklerim bu başka bir şey istemiyorum aç da dursam razıyım."Çocuğunun sosyal hayatta karşılaştığı zorluklara değinen anne Ateş, sokakta satış yaptığı sırada bazı insanların ilk zamanlar, Barış'ın konuşmasıyla ilgili "Sen yalandan yapıyorsun." şeklinde ifadeler kullandığını, çocuğunun da buna çok üzüldüğünü ve ağlayarak eve geldiğini söyledi.

Barış'ı artık herkesin çok sevdiğini ve onunla ilgilendiğini dile getiren Ateş, "Bu yüzden Barış mutlu. O yüzü gülerek eve geldiğinde dünyalar benim oluyor." dedi.
Annesini, okulunu, işini, öğretmenlerini ve arkadaşlarını çok sevdiğini anlatan Barış da yara bandı ve kalem gibi ürünler sattığını, evi geçindirmeye çalıştığını ve annesinin ev almak istediğini fakat maddi durumlarının buna el vermediği için annesinin bu duruma üzüldüğünü belirtti.

Rehabilitasyon Elektrik Süpürgesi Damar Tıkanıklığı Eğitim Hayatı Rehabilitasyon Merkezi 

30 Mart 2019 Cumartesi günü yayınlandı