Onlar Için Zaman 04.17'De Durdu

Adiyaman’da 8 bin 387 kisinin hayatini kaybettigi 6 Subat depreminin üzerinden tam bir yil geçti. Ancak 635 bin nüfuslu sehirde geride kalanlar için zaman 04.17’de durdu ve bir daha ilerlemedi.

Depremin yasandigi tarihten bu yana soguk, sicak, yagmur çamur, kar kis demeden mezarliklari bos birakmayan Adiyamanlilar birinci yil dönümünde de depremde kaybettikleri sevdiklerini yalniz birakmadi. Kur’an-i Kerim ve Yasin’i Seriflerle Yeni Mezarliga akin edenler kabirleri çiçek bahçesine çevirdi. Adiyaman Yeni Mezarligindaki o anlar ve kalabalik dron ile de görüntülendi. 1 yil geçmesine ragmen acilarin halen çok taze oldugu Adiyaman’da ziyaretler sirasinda gözyasi adeta sel oldu. Kimi kaybettigi torununa oyuncak bir ayi, kimi biricik ogluna en sevdigi takimin formasini, kimi avukat olacak yegenine bir cübbe, kimi ise okula basladigini göremeyen dedesine birinci sinifta aldigi takdir belgesini getirdi.

"Her gün yavrularimin kokusunu almaya geliyorum"

Kocasini, 3 oglu ile 1 gelinini ve biri 6 aylik 3 torununu depremde kaybeden 62 yasindaki Kadriye Çakirtas, torunlari ve çocuklarinin kabri basinda onlarin ismini sayiklayarak gözyasi döktü. Her gün mezarlikta oldugunu kimsesi kalmadigi için gidecek bir yerinin olmadigini anlatan acili kadin Çakirtas, "Aci bitmiyor. Hayat geçmiyor. Evlat giderse hayat biter, Allah’a emanet ettim onlari. Her gün geliyorum. Torunlarimin yavrularimin kokularini almaya geliyorum. Kuzularim benim. Çekirdek bir aileydik. Kizim yoktu Allah’im bana iki tane kiz torun verdi. onlar geldiginde dünyalar benim olurdu" dedi.



"Biz para mal mülk istemiyoruz. Tek istedigimiz biraz moral ve psikolojik destek"

6 aylik hamile esi ve 4 yasindaki çocugu ile birlikte 4 kattan kendilerini asagiya birakarak depremden kurtulan Hayrullah Seçilmis de depremde kaybettigi arkadas ve akrabalarindan olusan 35 yakinin kabrini ziyaret etti. "Benim arkadaslarimla birlikte hayallerim vardi. Ancak kurdugumuz hayallerimiz bile hayal oldu" diyen Seçilmis, "Deprem bizde çok büyük bir iz birakmis ki biz 11 aydir halen mezarliklardayiz. Burayi birakamiyoruz. Sil bastan bir Adiyaman istiyor insanlar. Bir insan için memleketinin ölmesi demek çok büyük bir aci. Anne, baba, kardes bir yana memleket öldükten sonra insanin hayalleri bile ölüyor. Ben sehri terk etmeyenlerdenim ilk günden bu yana bir yere gitmedim. Insallah gidenler bir an önce Adiyaman’a döner sahipsiz birakmaz. Devletimizden sunu istiyorum çok insanimizin psikolojisinin bozuk olduguna kanaat getiriyorum çünkü bakiyorsun mezarliklarda aksama kadar soguk sicak dinlemeden insanlar burada mezarlarin basindan ayrilmiyor bir psiko destege ihtiyaci var insanlarin. Eger Adiyaman’da is sahalari bir an önce açilirsa gençlerimizin psikolojileri bozulmaz ve kendilerini ise verip normale daha çabuk dönerler. Ben memleketimdeki insanlarimin akil sagliklarinin bozulmamasini istiyorum. Çok sayida insanin yasadiklarini içine atip da konusmadigini, çarsida tanidigim oldugu için selam verdigim fakat beni gördügü halde tanimayan insanlari da gördüm. Bu insanlara biran önce destek verilmeli. Bizler maddi yardim istemiyoruz. Bizlerin istedigi sadece biraz moral hani derler ya agaçtan düsenin halini agaçtan düsen anlar onun gibi bizim derdimizi anlayip dertlenecek insanlar istiyoruz" diye konustu.