Oglunun Özgürce Kosabilmesi Için 2 Bin 500 Kilometre Yol Geldi
KOCAELI – Almanya’da yasayan Filiz Aksoy, ’ataksi’ teshisi konulan, kaldirimdan kendi basina çikamayan, bayir asagiya kendi basina inemeyen çocugu için Türkiye’nin yolunu tuttu. Oglu ile bir kere özgürce oynayabilmek umuduyla 2 bin 500 kilometre yol gelen anne, oglunun dört günde egitime cevap vermesinin ardindan 6.5 yil sonra ilk kez özgürce oyun oynadi.
Almanya’nin Stuttgart sehrinde yasayan Filiz Aksoy’un oglu Ekrem, 6.5 yil önce dünyaya geldi. Yürüme çagina gelen Ekrem’de degisiklik oldugunu fark eden anne, hemen doktorlarin yolunu tuttu. Ekrem’e ’ataksi’ teshisi konulurken, anne Filiz Aksoy da arayislarina basladi.
5 sene boyunca Almanya’da arayislari ile egitimi sürdüren anne Aksoy, istedigi neticeyi ve egitimi alamayinca Kocaeli’nin Basiskele ilçesinde bulunan Atlantis Egitim ve Rehabilitasyon Merkezi’ni kesfetti. Bir arkadasinin tavsiyesi üzerine hemen merkezin yetkilileri ile irtibata geçen anne, hizlica Türkiye’nin yolunu tuttu. At terapisi, fizik tedavi, duyu bütünleme, tomatis, bireysel terapi, oyun terapisi, karanlik oda terapisi ve merkezde bulunan hayvanlarin katkisi ile 4 gün sonra Ekrem, kendi basina kosmaya, bayir tirmanmaya ve hiç çikamadigi kaldirimlari tek basina desteksiz çikmaya basladi.
6.5 yil sonra gelen oyun
Kisa sürede kaliteli egitime cevap veren Ekrem ile annesi Filiz Aksoy, 6.5 yil sonra ilk kez özgürce oyun oynadi. Süreci anlatan anne Filiz Aksoy, "Ataksi tanisi var. Dengeyi saglayamiyor. Merdivenleri, kaldirimlari kendi basina çikamiyor. Kosamiyor, bayir çikamiyor, inemiyordu. Hep bir destek olmasi gerekiyordu. Çok tedirgindim. Bir anne olarak ‘Nasil bas edebilirim?’ diye çok endiseliydim. Almanya’da egitime basladik. Haftada bir fizik tedavi, duyu dersine giriyorduk. 25-30 dakika yeterli olmadi. Bir arkadasin sayesinde burayi ögrendik ve hemen geldik. 4 gün sonra benim oglum firtina gibi oldu. Kendi basina yapamadigi her seyi yapmaya basladi.
Atin üzerinde kendi basina duruyor. Özgüveni yerine geldi” dedi.
Ilk kez oglu ile özgürce 6.5 yil sonra oyun oynadigini ifade eden Aksoy, “Yakalamacilik oynadik. Önceden bu mümkün degildi. Hep ayaklari bir birine dolaniyordu. Ilk defa mesafeli sekilde bu oyunu oynadik. Çok bekledim bugünü, çok üzülüyordum. Yasitlari yapiyordu, Benim oglum niye yapamiyor?’ diye kendime çok soruyordum. Oglum basardi. Iyi ki ümidimizi kaybetmemisiz. Benim için çok önemli bir detay. Oglum için çok üzülüyordum. Onu ister istemez geri çekiyordum artik çekmeyecegim” diye konustu.
Kaynak: İHA
5 sene boyunca Almanya’da arayislari ile egitimi sürdüren anne Aksoy, istedigi neticeyi ve egitimi alamayinca Kocaeli’nin Basiskele ilçesinde bulunan Atlantis Egitim ve Rehabilitasyon Merkezi’ni kesfetti. Bir arkadasinin tavsiyesi üzerine hemen merkezin yetkilileri ile irtibata geçen anne, hizlica Türkiye’nin yolunu tuttu. At terapisi, fizik tedavi, duyu bütünleme, tomatis, bireysel terapi, oyun terapisi, karanlik oda terapisi ve merkezde bulunan hayvanlarin katkisi ile 4 gün sonra Ekrem, kendi basina kosmaya, bayir tirmanmaya ve hiç çikamadigi kaldirimlari tek basina desteksiz çikmaya basladi.
6.5 yil sonra gelen oyun
Kisa sürede kaliteli egitime cevap veren Ekrem ile annesi Filiz Aksoy, 6.5 yil sonra ilk kez özgürce oyun oynadi. Süreci anlatan anne Filiz Aksoy, "Ataksi tanisi var. Dengeyi saglayamiyor. Merdivenleri, kaldirimlari kendi basina çikamiyor. Kosamiyor, bayir çikamiyor, inemiyordu. Hep bir destek olmasi gerekiyordu. Çok tedirgindim. Bir anne olarak ‘Nasil bas edebilirim?’ diye çok endiseliydim. Almanya’da egitime basladik. Haftada bir fizik tedavi, duyu dersine giriyorduk. 25-30 dakika yeterli olmadi. Bir arkadasin sayesinde burayi ögrendik ve hemen geldik. 4 gün sonra benim oglum firtina gibi oldu. Kendi basina yapamadigi her seyi yapmaya basladi.
Atin üzerinde kendi basina duruyor. Özgüveni yerine geldi” dedi.
Ilk kez oglu ile özgürce 6.5 yil sonra oyun oynadigini ifade eden Aksoy, “Yakalamacilik oynadik. Önceden bu mümkün degildi. Hep ayaklari bir birine dolaniyordu. Ilk defa mesafeli sekilde bu oyunu oynadik. Çok bekledim bugünü, çok üzülüyordum. Yasitlari yapiyordu, Benim oglum niye yapamiyor?’ diye kendime çok soruyordum. Oglum basardi. Iyi ki ümidimizi kaybetmemisiz. Benim için çok önemli bir detay. Oglum için çok üzülüyordum. Onu ister istemez geri çekiyordum artik çekmeyecegim” diye konustu.