Evlat Acisini Çocukluk Hayaliyle Bastirdi
Gaziantep’te yasayan 3 çocuk annesi Emel Günsoy, oglunu kalp krizinden kaybetmesinden dolayi yasadigi aci günleri resme olan askiyla atlatti. Gittigi resim kursuyla hayati degisen Günsoy, hayata yeniden resimle tutundu. Yaptigi resimlerle genç ressamlara tas çikaran Günsoy, “Resim bana yasama sevinci veriyor. Resim beni terapi ediyor” dedi.
Hayata yeniden resimle tutundu
Genç yasta kaybettigi oglu Erdem’in acisini çocukluk hayaliyle bastiran Günsoy, yasama resme olan tutkusuyla tekrardan tutundu. Genç yasta evlendigi için hayalini küçük yaslarda gerçeklestiremeyen Günsoy’un resim yapmadan geçirdigi tek bir gün bile olmuyor. Resim atölyesine çevirdigi evinin salonunda yaptigi resimlerden elde ettigi geliri ihtiyaç sahiplerine bagislayan Günsoy, ogluna olan hasretini tuvale vurdugu firçalarla bastiriyor.
Ev degil adeta sanat sergisi
Evinin her kösesini yaptigi resimlerle donatan Günsoy’un evine gelen misafirler sanat sergisi gezintisi havasina kapiliyor. Resimle yetinmeyip mefrusat, ahsap boyama, vitray gibi sanatlarla da ugrasan Günsoy’un elinin degdigi her nesne sanat eserine dönüsüyor.
Simdilerde ise ögrendiklerini gençlere aktarma hayali kuran Günsoy, yakin zamanda resim sergisi açmaya hazirlaniyor. Geçen yaz esinin tatile gitme teklifini reddederek Sehitkamil Belediyesi’ne bagli Hanimlar Lokali’ndeki yagli boya kursuna gittigini anlatan Emel Günsoy, oglu Erdem’i kaybettikten sonra gitmeye basladigi kursun kendisine terapi gibi geldigini söyledi.
“Resme olan askim hiç bitmedi”
Resmin kendisi için çocukluk yillarda baslayan bir tutku oldugunu aktaran Günsoy, tutkusunun birinci sinifta yazi defterlerinin kenarini süslemekle basladigini belirtti.
Resme olan askinin hiç bitmedigini söyleyen Günsoy, “Küçük yasta ortaokulu bitirdikten sonra evlendim. Evlendikten sonra 3 çocugum oldu. Çocuk büyütmek çok zordu. Sanatsal anlamda çok bir sey yapamadim ama yine de yapiyordum. Dikis dikerek, güzel tasarimdan örgüler örüyordum. Okumayi istiyordum ama resim yapmayi çok seviyordum. Evliligimin ilk yillarinda batik, mefrusat, ahsap boyama yapiyordum. Sonradan Ferah hocamla tanisinca her sey benim için degisti. Bir seyler çizmek istiyordum. Ancak sabirsizdim. Hocamdan sabri ögrendim. Çünkü yagli boya zahmet istiyor. Bir baslayinca bir tarafi bitmeden diger tarafa geçemiyorsun. Yagli boya bana sabri ögretti” ifadelerini kullandi.
“Oglumu kaybettikten sonra bana terapi gibi geldi”
Hanimlar Lokalinin kendisine bir terapi gibi geldigini sözlerine ekleyen Günsoy, “Oglumu kaybettikten sonra orasi bana çok iyi geldi. Oraya gidince terapiye girmis gibi hissediyorum. Oradan ve resimden kopmak istemiyorum. Okula devamli gitmek istiyorum. Yazin esim tatile İçel’e giderken ben burada kalip resim yapmaya devam ettim. Yaptigim resme farklilik katiyorum. Okuldan en son çikan ögrenci ben oluyorum. Çevremdeki arkadaslarim görüsemedigimiz için bana kiziyorlar. Onlari kirmak istemiyorum ama resim aski daha önde geliyor. Resim bana yasama sevinci veriyor. Resim beni terapi ediyor. Ben artik ögrendiklerimi gençlere aktarmak istiyorum. Ileride sergi açma hayalimde var. Bana firsat verilirse bende ögrendiklerimi ögretmek isterim. Bizlere destek verdigi için Sehitkamil Belediyesi Baskani Ridvan Fadiloglu’na çok tesekkür ederim” diye konustu.
“Emel hanim gizli kalmis bir yetenekti”
Yagli Boya resim egitmeni Ferah Günes ise Günsoy’un gizli kalmis bir yetenek oldugunu belirterek, “Atölyeye geldiginde azmiyle hemen kendisini fark ettirdi. Verdigim tekniklerle kisa zamanda uzun yol kat etti. 2 yildan beridir bizim yanimiza geliyor. Pandemiden dolayi uzun soluklu bir egitim görmese de kendi sergisini açacak seviyeye ulasti. Biz ve arkadaslari onu severek takip ediyor. Ridvan Fadiloglu baskanimiza bizi sundugu imkanlardan dolayi çok tesekkür ederiz. Onun sayesinde Emel hanim gibi gizli kalmis yetenekleri topluma kazandiriyoruz” dedi.