Çocuklarından Üçü Engelliydi Biri De Kanser Oldu
Tokat'ın Turhal ilçesinde beş çocuğundan üçü zihinsel engelli dünyaya gelen Yılmaz ailesi, sağlıklı kızlarından birinin akciğer kanserine yakalanmasıyla adeta yıkıldı.
Doğuştan zihinsel engelli Yunus (22), Hayrunnisa (8) ve Ayşenur (4) adında 3 zihinsel engelli çocuğa sahip Müslime ve Rasim Yılmaz çiftinin kızları Hüsne'ye (17) de kısa süre önce akciğer kanseri teşhisi konuldu.
Çocuklarından sadece 21 yaşındaki Nazmiye'nin sağlık problemi bulunmayan çift, çocuklarına maddi imkansızlıklar içinde özveriyle bakıyor.
Ağır engelli grubuna girmeyen Hayrunnisa ve Ayşenur için devletten destek alamayan Yılmaz çifti, Hüsne'nin mikrop kapma riskine karşı çalıştıkları çiftlikten ayrılınca sadece diğer engelli çocukları Yunus'a ödenen aylık 760 lira evde bakım ücretiyle geçinmeye çalışıyor.
Haftanın belirli günlerinde Yunus ve Hayrunnisa'yı eğitim gördükleri özel eğitim ve rehabilitasyon merkezine getirip götüren anne Yılmaz, arta kalan zamanlarında ev işleriyle uğraşıyor. Evde çocuklarıyla zaman geçiren baba Yılmaz ise kimseye muhtaç olmadan yaşamak için kalıcı bir iş istiyor.
Anne Müslime Yılmaz, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Hüsne'nin hastalığını öğrenmeden önce eşiyle bir çiftlikte çalıştıklarını ancak kızlarının mikrop kapma riski bulunduğu için işi bırakmak zorunda kaldıklarını belirtti.
Çiftlikten ayrıldıktan sonra Turhal'da kiraladıkları evde yaşamaya başladıklarını ve mağdur duruma düştüklerini dile getiren Yılmaz, "Çocuklarıma mecburen bakmak zorundayım. O yüzden çalışamıyorum. Hüsne akciğer kanseri. 1,5 aydır okula gidemiyor. Okumayı seviyor. Çocuk okumak isteyip de bunu yapamadığı zaman sen anne olarak üzülüyorsun" dedi.
-"Eşime iş istiyorum"
Her şeye rağmen çocuklarına bakmanın kendisine hiç zor gelmediğini vurgulayan anne Yılmaz, birlikte zaman geçirmekten keyif aldığını ifade etti.
Kirada oturdukları için ekonomik sıkıntı yaşadıklarını anlatan Yılmaz, "Maddi durumumuz hiç yok. Eşime bir iş verseler. Herkesin alın teriyle çalışması bir başka güzel. Helal mal her zaman iyidir. Çocuğumun engelli maaşını alıyorum ama kiramı mı vereceğim, su parasını mı ödeyeceğim bilemiyorum. Belki çocuğuma hiç kalmayacak. El uzatan tüm insanlardan iş istiyorum. Önce iş lazım" diye konuştu.
Baba Rasim Yılmaz da çocukların gündelik işiyle eşinin ilgilendiğini, kendisinin ise parka götürüp gezdirdiğini ve evde birlikte zaman geçirdiklerini anlattı.
Çobanlıktan ayrıldıktan sonra işsiz olduğunu kaydeden Yılmaz, kalıcı bir işte çalışmak ve elinden geldiği kadar çocuklarının ihtiyacını karşılamak istediğini belirtti.
Kaynak: AA
Çocuklarından sadece 21 yaşındaki Nazmiye'nin sağlık problemi bulunmayan çift, çocuklarına maddi imkansızlıklar içinde özveriyle bakıyor.
Ağır engelli grubuna girmeyen Hayrunnisa ve Ayşenur için devletten destek alamayan Yılmaz çifti, Hüsne'nin mikrop kapma riskine karşı çalıştıkları çiftlikten ayrılınca sadece diğer engelli çocukları Yunus'a ödenen aylık 760 lira evde bakım ücretiyle geçinmeye çalışıyor.
Haftanın belirli günlerinde Yunus ve Hayrunnisa'yı eğitim gördükleri özel eğitim ve rehabilitasyon merkezine getirip götüren anne Yılmaz, arta kalan zamanlarında ev işleriyle uğraşıyor. Evde çocuklarıyla zaman geçiren baba Yılmaz ise kimseye muhtaç olmadan yaşamak için kalıcı bir iş istiyor.
Anne Müslime Yılmaz, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Hüsne'nin hastalığını öğrenmeden önce eşiyle bir çiftlikte çalıştıklarını ancak kızlarının mikrop kapma riski bulunduğu için işi bırakmak zorunda kaldıklarını belirtti.
Çiftlikten ayrıldıktan sonra Turhal'da kiraladıkları evde yaşamaya başladıklarını ve mağdur duruma düştüklerini dile getiren Yılmaz, "Çocuklarıma mecburen bakmak zorundayım. O yüzden çalışamıyorum. Hüsne akciğer kanseri. 1,5 aydır okula gidemiyor. Okumayı seviyor. Çocuk okumak isteyip de bunu yapamadığı zaman sen anne olarak üzülüyorsun" dedi.
-"Eşime iş istiyorum"
Her şeye rağmen çocuklarına bakmanın kendisine hiç zor gelmediğini vurgulayan anne Yılmaz, birlikte zaman geçirmekten keyif aldığını ifade etti.
Kirada oturdukları için ekonomik sıkıntı yaşadıklarını anlatan Yılmaz, "Maddi durumumuz hiç yok. Eşime bir iş verseler. Herkesin alın teriyle çalışması bir başka güzel. Helal mal her zaman iyidir. Çocuğumun engelli maaşını alıyorum ama kiramı mı vereceğim, su parasını mı ödeyeceğim bilemiyorum. Belki çocuğuma hiç kalmayacak. El uzatan tüm insanlardan iş istiyorum. Önce iş lazım" diye konuştu.
Baba Rasim Yılmaz da çocukların gündelik işiyle eşinin ilgilendiğini, kendisinin ise parka götürüp gezdirdiğini ve evde birlikte zaman geçirdiklerini anlattı.
Çobanlıktan ayrıldıktan sonra işsiz olduğunu kaydeden Yılmaz, kalıcı bir işte çalışmak ve elinden geldiği kadar çocuklarının ihtiyacını karşılamak istediğini belirtti.