(özel) Acının En ‘ana’ Adı

Kaybettiği iki çocuğunu ve akrabalarını havaya uçan araçtan şarampol parçaları arasında toplayan bir anne. Iraklı Neval Amiri. ‘Savaşlarda en çok annelerin kalbi yaralanır’ dediğinden bu yana soluğu Şanlıurfa’da aldı ve kendi gibi kader ortaklığı yaşayan Suriyeliler için yorulmaksızın çalışmaya başladı.

Iraklı kadın acısıyla da yardımseverliğiyle de kurşungeçirmez bir güç oldu.
Arap baharı adı altında başlayan isyanların ayaklanmalara dönüşmesi sonrasında Ortadoğu’da yükselen dumanlar kader ortaklıklarını da beraberinde getirdi. Yaklaşık dört yıldan bu yana haritada varolan ancak hayalet kentleri aratmayan manzaraları ile Suriye, bombardımanların ve susmayan silahların can alan adresi haline geldi. Canını kurtaran sığınmacıların ise Türkiye’de çeşitli illerde yeniden yaşama tutunmasının dört bir koldan duyarlılığı başlatıldı. Belki de hiçbir el Iraklı Neval Amiri’nin ki kadar kendilerine yakın olmadı. Çünkü savaşın ne demek olduğunu en iyi bilen isimlerden birisi de o oldu. Neval Amiri Irak’ta Saddam Hüseyin rejimini sonlandıran ayaklanmalarda bir değil iki canını birden boş mezara koydu. O dönemler Irak’ta İngilizce öğretmenliği yapan ancak ülkedeki kaos sonrasında görevine devam edemediğini söyleyen43 yaşındaki Amiri üç yıl önce Şanlıurfa’ya geldiğini ve artık Suriyeli kader ortakları için nefesini tükettiğini söyledi.

Sadece sığınmacılara hizmet veren bir mağazada gönüllü olarak çalışan Amiri, yürek burkan yaşadıklarını şu sözler ile anlattı: “ İki şehit annesiyim. Bir kızım ve bir oğlum vardı. Onları Irak’taki patlamada kaybettim. Yakınlarımızla 3 yıl önce Türkiye’ye geldik. Suriyelilere yardım etmek için geldik. Suriyeli kardeşlerime yardım ediyorum. Allah bizimle. Elimizden geleni yapacağız. Türkiye’den de Allah razı olsun. Burada giyinme, barınma gibi hizmetler sunuyor.”
“ANNELERİN KALBİ YARALI”
Suriye’de ve Irak’ta yaşananların benzeri durumlar olduğuna da değinen Amiri savaşlarda en çok annelerin üzüldüğüne de dikkat çekti. Amiri konuşmasını şu sözler ile sürdürdü: “ Onların yaşadığı savaşın aynısı biz de yaşadık. Irak’ta ne olduysa Suriye’de aynısı oldu. Buradaki annelerin kalbi yaralı. Ve onların kalbi nasıl yaralıysa bizim de yaralı. Çünkü en çok analar üzülüyor. Bu savaşlarda en çok kaybedenler anneler. Çünkü analar doğurur ve anneler çok üzülür. Anneler yaralı. Ben de şehit annesi olduğum için onları anlayabiliyorum. Ve artık Irak’ı değil Türkiye’yi artık vatan görüyorum. Bence İslam aleminin vatanı da artık Türkiye.”