AK Parti'ye uyarı
Gazeteci Yazar Rahim Er, AK Parti'yi şer senaryolarına karşı uyardı.
İşte Rahim Er'in yazısı:
Kulağa küpe
12 Mart 1971 Muhtırasıyla iktidarın devrilmesi, 1970-80 arasında çıkan sol terör ile 5 bin gencin ölmesi, hazinenin iflaslara sürüklenmesi, 12 Eylül darbesi, malum terör örgütünün zuhuru ve sonraki olaylar...
Bütün bunların bir başlangıç noktası vardır. O da şu:
1969 yılında AP/Adalet Partisi’nin ikiye bölünmesi, 41 kişinin ayrılarak Demokratik Parti’yi kurmaları. Bundan sonra Türkiye, koalisyonlara mahkum olmuştur. Halbuki o günkü iktidar partisi yüzde 6 kalkınma hızını yakalamış, Türkiye’yi almış götürüyordu. Bu bölünmeyle kalkınma hızı geriledi. Bir süre sonra darbe geldi. Enflasyon çıldırdı, terör kudurdu. Parlamento dışından teknokratlar hükümeti gibi saçma kabineler kuruldu. Kurtarıcı ithal bakanlar geldi fakat on paralık varlık gösteremediler. Sipariş üzerine başbakan Nihat Erim vurulup öldürüldü, şöhretli gazeteciler kim vurduya gitti.
O yıllarda olup bitenleri buraya taşımak imkânsız.
Şu var ki tekrar ve kuvvetle ifade edelim ki sonraki bütün menfi hadiselerin sebebi devrin iktidar partisinin bölünmesidir. Gidenler de gönderenler de hatalı.
Bu tarihi vak’ayı Tayyip Erdoğan’ın, AK Parti yönetiminin hiç unutmaması lazım.
AK Parti gibi hareketlerde önce bir veya birkaç adam ortaya çıkar. Bunlar başlangıçta yok sayılır. Randevu bile alamazlar. Biraz varlık gösterince hakaret görürler Linç yaşarlar. Yine de bu dâvâ adamları düşe-kalka bir yerlere gelirler. O zaman etraf sarılır. Bu defa yok sayanlar, inkâr edenler, hakaret edenler en ön sırada alkış tutarlar.
Sövenler övmede birbiriyle yarışır.
Partiler, birileri için hizmet yeridir, birileri için menfaat yeri. Menfaati peşinde koşanlar, bir süre beklerler, umduklarına kavuşamayınca önce homurdanır sonra düşman olurlar.
Hassas zamanlarda bunlar çok kolay elde edilir.
AK Parti yönetiminin çok dikkatli olması lazım.
Bazı karakterler başka kapıya yollanmamalı.
Tek başına iktidar kolay olunmuyor.
Türkiye’nin 1970’ten sonra tanıştığı koalisyon yılları ziyan yıllardır.
Kitle partilerinde herkes idealist değildir. Daha doğrusu o çilekeş çekirdek kadro ve sonradan katılan az insan idealisttir. Şu gün AK Parti’nin seyri Türkiye’nin seyridir. Türbülansa girmeye zerrece hakkı yoktur.
Unutulmasın ki iç ve dış bütün hasım kalemler, kılıçlar ve parmaklar AK Parti’yi gösteriyor.
Bütün şer senaryolar Tayyip Erdoğan’ı yok etmek ve AK Parti’yi dağıtmak üzerinedir.
Aman ha!
Partide küskünler olmasın. Varsa çoğalmasın.
Öfkeyle hareket edilmesin.
Ne her yüze gülen dosttur.
Ve ne de her yanlışı söyleyen düşman.
Hem ülkede ve hem de parti içinde adalet tesis edilmeli.
Ülkenin birlik ve beraberliği AK Parti’nin birlik ve beraberliğine bağlı. Her AK Partili büyük, çok büyük sorumluluk altında.
“Zehirle pişmiş aşı yemeye kimler gelir?”
Kimler olduğu belli:
Baştaki bir avuç dost...
Türkiye
Kulağa küpe
12 Mart 1971 Muhtırasıyla iktidarın devrilmesi, 1970-80 arasında çıkan sol terör ile 5 bin gencin ölmesi, hazinenin iflaslara sürüklenmesi, 12 Eylül darbesi, malum terör örgütünün zuhuru ve sonraki olaylar...
Bütün bunların bir başlangıç noktası vardır. O da şu:
1969 yılında AP/Adalet Partisi’nin ikiye bölünmesi, 41 kişinin ayrılarak Demokratik Parti’yi kurmaları. Bundan sonra Türkiye, koalisyonlara mahkum olmuştur. Halbuki o günkü iktidar partisi yüzde 6 kalkınma hızını yakalamış, Türkiye’yi almış götürüyordu. Bu bölünmeyle kalkınma hızı geriledi. Bir süre sonra darbe geldi. Enflasyon çıldırdı, terör kudurdu. Parlamento dışından teknokratlar hükümeti gibi saçma kabineler kuruldu. Kurtarıcı ithal bakanlar geldi fakat on paralık varlık gösteremediler. Sipariş üzerine başbakan Nihat Erim vurulup öldürüldü, şöhretli gazeteciler kim vurduya gitti.
O yıllarda olup bitenleri buraya taşımak imkânsız.
Şu var ki tekrar ve kuvvetle ifade edelim ki sonraki bütün menfi hadiselerin sebebi devrin iktidar partisinin bölünmesidir. Gidenler de gönderenler de hatalı.
Bu tarihi vak’ayı Tayyip Erdoğan’ın, AK Parti yönetiminin hiç unutmaması lazım.
AK Parti gibi hareketlerde önce bir veya birkaç adam ortaya çıkar. Bunlar başlangıçta yok sayılır. Randevu bile alamazlar. Biraz varlık gösterince hakaret görürler Linç yaşarlar. Yine de bu dâvâ adamları düşe-kalka bir yerlere gelirler. O zaman etraf sarılır. Bu defa yok sayanlar, inkâr edenler, hakaret edenler en ön sırada alkış tutarlar.
Sövenler övmede birbiriyle yarışır.
Partiler, birileri için hizmet yeridir, birileri için menfaat yeri. Menfaati peşinde koşanlar, bir süre beklerler, umduklarına kavuşamayınca önce homurdanır sonra düşman olurlar.
Hassas zamanlarda bunlar çok kolay elde edilir.
AK Parti yönetiminin çok dikkatli olması lazım.
Bazı karakterler başka kapıya yollanmamalı.
Tek başına iktidar kolay olunmuyor.
Türkiye’nin 1970’ten sonra tanıştığı koalisyon yılları ziyan yıllardır.
Kitle partilerinde herkes idealist değildir. Daha doğrusu o çilekeş çekirdek kadro ve sonradan katılan az insan idealisttir. Şu gün AK Parti’nin seyri Türkiye’nin seyridir. Türbülansa girmeye zerrece hakkı yoktur.
Unutulmasın ki iç ve dış bütün hasım kalemler, kılıçlar ve parmaklar AK Parti’yi gösteriyor.
Bütün şer senaryolar Tayyip Erdoğan’ı yok etmek ve AK Parti’yi dağıtmak üzerinedir.
Aman ha!
Partide küskünler olmasın. Varsa çoğalmasın.
Öfkeyle hareket edilmesin.
Ne her yüze gülen dosttur.
Ve ne de her yanlışı söyleyen düşman.
Hem ülkede ve hem de parti içinde adalet tesis edilmeli.
Ülkenin birlik ve beraberliği AK Parti’nin birlik ve beraberliğine bağlı. Her AK Partili büyük, çok büyük sorumluluk altında.
“Zehirle pişmiş aşı yemeye kimler gelir?”
Kimler olduğu belli:
Baştaki bir avuç dost...
Türkiye