Sanayi Kentinde Bir Meslek Daha Bitiyor Açiklamasi Yorgancilik
Kis aylarinin vazgeçilmezi arasinda bulunan yorgan, geçmis yillarda çesit çesit desenleriyle ve renkli kumaslariyla göz doldururdu. Bin bir emekle dikilen el yapimi yorganlarin yerini makine üretimi yorganlar aldi. Kültürümüzün önemli parçasi olan yorganciligi yapanlarin da her yil azalmasiyla meslek, son yillarini yasamaya basladi.
1968 yilindan beri modern zamana inat el emegi göz nuru yorganlar yapan ve 35 yildir günümüzün son yorgan ustalarindan biri olan Harun Çoban, “Çeyiz hazirliklarinda ve sünnet çocugunun dügünlerinde bütün aileler mutlaka ipek kumaslardan yorganlar diktirirlerdi. Evlenen genç kizlarimiza diktigim yorganlardan sonra onlarin evlatlarina yorgan diktigim de oldu. Bir yorgani üç gün isleyerek yaptigimiz günler geride kaldi. Zamaninda ragbet gören pamuk yorganlar, artik elyaf ve makine isi yorganlara yerini birakti. Dolayisiyla artik sanat eseri yorganlari görmek çok zor. Büyük alisveris merkezlerinde ve tekstil magazalarinda satilan hazir yorgan ve battaniyelere daha çok talep var. Teknoloji karsisinda meslegimiz son bulmak üzere. Son demini yasiyor” dedi.
Dükkani kapatiyor
1986-1987 yillarinda nüfusu 17 bin olan Aliaga’da dört yorganci oldugunu belirten Çoban, “Bu meslege, Istanbul’da 1967 yilinda teyzemlerin dükkaninda çirak olarak basladim. Daha sonra Konya’da kendi dükkanimi açtim. Ekonomik sebeplerle Izmir’e tasinmak zorunda kaldim. Aliaga ilçesinde yorgancilik meslegi yapan dört kisiydik. Yorgancilik çok emek isteyen bir istir. Meslektaslarimiz, yillar geçtikçe azalan ilgi karsisinda dayanamayarak dükkanlarini kapatti. 1968 yilindan bu yana yarim asirdir meslegimi askla, sevkle devam ettirdim. Yanimda çiraklar yetistirdim. Onlar da artik baska mesleklere yöneldi. Su an Aliaga ilçesinde bu isi yapan tek kisi benim. Benden baska yorgan diken dükkan yok. Ben de yasimin 73 olmasindan dolayi üzülerek bu hafta dükkanimi kapatiyorum" diye konustu.