Köyüne Hem Muhtarlık Hem Minibüs Şoförlüğü Yapıyor
Zonguldak'ın Kozlu ilçesinin Ebegümeci köyünde yaşayan Nevzat Bozacıoğlu, iki dönemdir devam eden muhtarlığının yanı sıra minibüs şoförlüğü yaparak köylüsüne hizmet etmenin memnuniyetini yaşıyor.
Kozlu ilçesinin Ebegümeci köyü muhtarı 63 yaşındaki Nevzat Bozacıoğlu, iki dönemdir devam eden muhtarlığının yanı sıra minibüs şoförlüğü yaparak köylüsüne hizmet etmeye çalışıyor.
Türkiye Taşkömürü Kurumu'ndan (TTK) yeraltı işçisi olarak emekli olan Bozacıoğlu, emekliliğinin ardından köyünün ilçeyle olan ulaşımını sağlamak amacıyla bir minibüs satın aldı.
Minibüste çalıştığı sırada vatandaşların, 'köyümüze muhtar olarak da hizmet et' talepleri üzerine, 2009'daki yerel seçimlere adaylık süresinin dolmasına 15 gün kala başvuruda bulunan Bozacıoğlu, bir oy farkla seçimi kazandı. Muhtar seçilmesine rağmen minibüs şoförlüğünü bırakmayan ve 260 nüfuslu köyüne aralıksız sekiz yıldır hizmet eden Bozacıoğlu, doğup büyüdüğü köyüne muhtar ve minibüs şoförü olarak çalışmanın mutluluğunu yaşıyor.
Nevzat Bozacıoğlu, AA muhabirine yaptığı açıklamada, muhtar olma düşüncesinin hiç olmadığı halde, köylülerinin ısrarı üzerine adaylığını koyduğunu söyledi.
Muhtarlığın kendisine bir oyla nasip olduğunu ve iki dönemdir muhtarlık görevini yerine getirdiğini belirten Bozacıoğlu, şöyle konuştu:
'Emekli olduktan sonra kendimi oyalamak için bir minibüs aldım. O günden bu yana dolmuşa devam etmekteyim. Dolmuşta çalışırken vatandaşlar bana, 'Bize bir de muhtarlık yap.' dediler. 2014'teki seçimlerde bir kez daha görev yapmamı istediler. Vatandaşa hizmet etmekten gururluyum. Muhtarlık hizmetini Kozlu ilçesindeki muhtarlık derneği binasında veriyorum. Vatandaşların yorulmaması için daha küçük işleri köy kahvesinde yapmaya çalışıyorum. Muhtarlık ve minibüs şoförlüğünü yıllardır bir arada yürütüyorum. Bismillahirrahmanirrahim diyerek arabama biniyorum. Mahalleleri dolaşıyorum. Oradan vatandaşı alıp Kozlu'ya getiriyorum. Günde bir kez çalışıyorum. Sabah geliyorum ve akşam dönüyorum. Bu arada muhtarlık işlerimle ilgileniyorum. Bütün köylülerimle akraba, yakın komşuyuz. Köyden çıktığım zaman köylüler bana telefon ederek, 'muhtar bize ekmek, çay getir.' diyorlar. Biz bunları karşılıyoruz. Köyde herhangi bir hastalık durumunda hastanın durumu acilse kendi dolmuşumla getiriyorum. Her türlü dertlerini dinliyoruz ve işlerini görmeye çalışıyoruz. Ömrümü köyüme hizmet için adadım. İki işi yapmaktan yorulmuyorum. Gururluyum ve mutluyum.'
Kaynak: AA
Türkiye Taşkömürü Kurumu'ndan (TTK) yeraltı işçisi olarak emekli olan Bozacıoğlu, emekliliğinin ardından köyünün ilçeyle olan ulaşımını sağlamak amacıyla bir minibüs satın aldı.
Minibüste çalıştığı sırada vatandaşların, 'köyümüze muhtar olarak da hizmet et' talepleri üzerine, 2009'daki yerel seçimlere adaylık süresinin dolmasına 15 gün kala başvuruda bulunan Bozacıoğlu, bir oy farkla seçimi kazandı. Muhtar seçilmesine rağmen minibüs şoförlüğünü bırakmayan ve 260 nüfuslu köyüne aralıksız sekiz yıldır hizmet eden Bozacıoğlu, doğup büyüdüğü köyüne muhtar ve minibüs şoförü olarak çalışmanın mutluluğunu yaşıyor.
Nevzat Bozacıoğlu, AA muhabirine yaptığı açıklamada, muhtar olma düşüncesinin hiç olmadığı halde, köylülerinin ısrarı üzerine adaylığını koyduğunu söyledi.
Muhtarlığın kendisine bir oyla nasip olduğunu ve iki dönemdir muhtarlık görevini yerine getirdiğini belirten Bozacıoğlu, şöyle konuştu:
'Emekli olduktan sonra kendimi oyalamak için bir minibüs aldım. O günden bu yana dolmuşa devam etmekteyim. Dolmuşta çalışırken vatandaşlar bana, 'Bize bir de muhtarlık yap.' dediler. 2014'teki seçimlerde bir kez daha görev yapmamı istediler. Vatandaşa hizmet etmekten gururluyum. Muhtarlık hizmetini Kozlu ilçesindeki muhtarlık derneği binasında veriyorum. Vatandaşların yorulmaması için daha küçük işleri köy kahvesinde yapmaya çalışıyorum. Muhtarlık ve minibüs şoförlüğünü yıllardır bir arada yürütüyorum. Bismillahirrahmanirrahim diyerek arabama biniyorum. Mahalleleri dolaşıyorum. Oradan vatandaşı alıp Kozlu'ya getiriyorum. Günde bir kez çalışıyorum. Sabah geliyorum ve akşam dönüyorum. Bu arada muhtarlık işlerimle ilgileniyorum. Bütün köylülerimle akraba, yakın komşuyuz. Köyden çıktığım zaman köylüler bana telefon ederek, 'muhtar bize ekmek, çay getir.' diyorlar. Biz bunları karşılıyoruz. Köyde herhangi bir hastalık durumunda hastanın durumu acilse kendi dolmuşumla getiriyorum. Her türlü dertlerini dinliyoruz ve işlerini görmeye çalışıyoruz. Ömrümü köyüme hizmet için adadım. İki işi yapmaktan yorulmuyorum. Gururluyum ve mutluyum.'