Huzurevinde Öğrencilerinin Yolunu Gözlüyor
Kırklareli'nin Lüleburgaz ilçesinde huzurevinde kalan emekli öğretmen 87 yaşındaki Mehmet Yılmaz, mesleğini yaptığı yıllara ve öğrencilerine özlem duyuyor Yılmaz: 'Keşke bir öğrencim bir demek çiçekle gelip elimi öpse. Öğrencilerim artık beni unuttu'
ÖZGÜN TİRAN - Kırklareli'nin Lüleburgaz ilçesinde 87 yaşındaki emekli öğretmen Mehmet Yılmaz, kaldığı huzurevinde, özlemle andığı öğrencilerinin yolunu gözlüyor.
Bulgaristan'da yaklaşık 30 yıl sınıf öğretmenliği yapan Mehmet ile aynı meslekten eşi İklime Yılmaz, bu ülke tarafından 1989'da Türklere uygulanan zorunlu göçle İstanbul'a geldi. Burada öğrenci yetiştirmeyi sürdüren Yılmaz çifti, 2007'de emekli oldu.
Mehmet Yılmaz, 50 yıllık eşini emekli oldukları yıl kaybetti. İstanbul'da yalnız kalmak istemeyen Yılmaz, Lüleburgaz'daki Ramazan Yaman Huzuevine yerleşti.
Yılmaz, huzurevine yerleştiğinden bu yana her 24 Kasım'da, öğrencilerinin kendisini ziyarete gelmesinin umudunu taşıyor.
- 'O yıllar özlenmeyecek gibi değil'
Yılmaz, AA muhabirine, yıllarca severek yaptığı mesleğini özlediğini söyledi.
Dünyaya yeniden gelse yine öğretmen olmak istediğini belirten Yılmaz, görev yaptığı okullar ve öğrencilerine özlem duyduğunu anlattı.
Görevi sırasında 48 yıl coşku ve heyecanla kutladığı Öğretmenler Günü'nün artık buruk geçtiğini vurgulayan Yılmaz, şunları kaydetti:
'Her öğretmen gibi ben de öğrencilerimin beni ziyaret etmesini isterim. Öğretmenlik yıllarımda Öğretmenler Günü'nde elimi öper, çiçekler getirirlerdi ama o günleri özler oldum. Ama ziyaretime gelmedikleri için onlara hiçbir zaman kızmıyorum. Çünkü artık iş hayatına atıldılar, yaşam mücadelesi veriyorlar.'
Yılmaz, Öğretmenler Günü'nü 8 yıldır huzurevinde tek başına geçirdiğini dile getirdi.
Bulgaristan ve Türkiye'de yüzlerce öğrenci yetiştirdiğine işaret eden Yılmaz, 'O yıllar özlenmeyecek gibi değil. Keşke o yılları yeniden yaşayabilsem. Keşke bir öğrencim, bir demet çiçekle gelip elimi öpse. Öğrencilerim artık beni unuttu.' ifadelerini kullandı.
Kaynak: AA
Bulgaristan'da yaklaşık 30 yıl sınıf öğretmenliği yapan Mehmet ile aynı meslekten eşi İklime Yılmaz, bu ülke tarafından 1989'da Türklere uygulanan zorunlu göçle İstanbul'a geldi. Burada öğrenci yetiştirmeyi sürdüren Yılmaz çifti, 2007'de emekli oldu.
Mehmet Yılmaz, 50 yıllık eşini emekli oldukları yıl kaybetti. İstanbul'da yalnız kalmak istemeyen Yılmaz, Lüleburgaz'daki Ramazan Yaman Huzuevine yerleşti.
Yılmaz, huzurevine yerleştiğinden bu yana her 24 Kasım'da, öğrencilerinin kendisini ziyarete gelmesinin umudunu taşıyor.
- 'O yıllar özlenmeyecek gibi değil'
Yılmaz, AA muhabirine, yıllarca severek yaptığı mesleğini özlediğini söyledi.
Dünyaya yeniden gelse yine öğretmen olmak istediğini belirten Yılmaz, görev yaptığı okullar ve öğrencilerine özlem duyduğunu anlattı.
Görevi sırasında 48 yıl coşku ve heyecanla kutladığı Öğretmenler Günü'nün artık buruk geçtiğini vurgulayan Yılmaz, şunları kaydetti:
'Her öğretmen gibi ben de öğrencilerimin beni ziyaret etmesini isterim. Öğretmenlik yıllarımda Öğretmenler Günü'nde elimi öper, çiçekler getirirlerdi ama o günleri özler oldum. Ama ziyaretime gelmedikleri için onlara hiçbir zaman kızmıyorum. Çünkü artık iş hayatına atıldılar, yaşam mücadelesi veriyorlar.'
Yılmaz, Öğretmenler Günü'nü 8 yıldır huzurevinde tek başına geçirdiğini dile getirdi.
Bulgaristan ve Türkiye'de yüzlerce öğrenci yetiştirdiğine işaret eden Yılmaz, 'O yıllar özlenmeyecek gibi değil. Keşke o yılları yeniden yaşayabilsem. Keşke bir öğrencim, bir demet çiçekle gelip elimi öpse. Öğrencilerim artık beni unuttu.' ifadelerini kullandı.