Hulki Aktunç son yolculuğuna uğurlandı
Edebiyat dünyasının önemli kalemlerinden Hulki Aktunç, gözyaşları arasında son yolculuğuna uğurlandı.
Bir süredir tedavi gördüğü kanseri yenemeyerek yaşamını yitiren öykü ve roman yazarı Hulki Aktuç'un cenaze namazına oğlu Uluğ Aktunç, eşi Semra Aktunç ile edebiyat dünyasından tanınmış simalar katıldı. Aktunç'u son yolculuğunda Doğan Hızlan, Bedri Baykam, Okay Gönensin, Mustafa Köz, Nursel Duruel, Behçet Çelik, Leyla Erbil ve Ahmet Oktay da yalnız bırakmadı.
Cenaze namazına da katılan Ressam Bedri Baykam, Aktunç'un tabutuna Fenerbahçe bayrağı koydu. Kendisinin iyi bir edebiyatçı ve Fenerbahçe taraftarı olduğunu belirten Baykam, sağlığında Fenerbehçe'ye olan sevgisini çevresindeki herkese hissettirdiğini söyledi. Babasının tabutunun başından ayrılmayan oğlu Uluğ Aktunç ise Türkiye'nin önemli bir insanı kaybettiğini söyledi.
Cenaze namazı öncesi gazetecilerin sorularını cevaplandıran yazar Doğan Hızlan da, Hulki Aktunç'un yazılarında halkın dilini iyi kullanarak ince mesajlar verdiğini söyledi.
Aktunç, cenazesi helallik alınmasından sonra omuzlara alınarak bir süre taşındı. Daha sonra cenaze aracına konulan Aktunç, toprağa verilmek üzere Karacaahmet Mezarlığı'na götürüldü.
ÖDÜLLER ALDI
Hulki Aktunç'un ilk yazısı 1968'de dönemin seçkin dergilerinden Yeni Ufuklar'da yayımlandı. Öykü, eleştiri ve inceleme yazıları Soyut, Yeni Edebiyat, Yeni Dergi, Papirüs ve Türkiye Defteri gibi o yılların önemli dergilerinde çıktı. İlk kitabı "Gidenler Dönmeyenler" ile TDK Öykü Ödülü'nü (1977), "Bir Çağ Yangını" romanı ile Abdi İpekçi Ödülü'nü (1981), "Bir Yer Göstericinin Hayatı" ile Yunus Nadi Öykü Ödülü'nü (1989) kazandı. 1970'lerde şiire özel bir ağırlık verdi. "İnsan Aşklarının Külüdür" ile Halil Kocagöz Şiir Ödülü'nü (1994), "Istıraplar Ansiklopedisi" ile de Cemal Süreya Ödülü'nü aldı (1995).
ÖYKÜLERİ FİLM KONUSU OLDU
Aktunç, kendisine özgü bir üslup geliştirdiği öyküleri ve romanlarında, öncü anlatım denemelerine girişti. Aktunç'un "Aşka Kimse Yok" Osman Sınav, "Bir Yer Göstericinin Hayatı" ise yönetmen Tülay Eratalay tarafından sinemaya uyarlandı.
İlk kişisel sergisini Erzincan'da 1965'te "Lacivert ile Bordo" başlığıyla açtı. İkinci sergisini ise 2005 yılında İstanbul'da açtı: "Ayvalık Yollarında, Sürücü Aynalarında". Daha sonra "Meşk" (İstanbul, 2007) ve "Yoldaşım 40 Yıl" (İstanbul, 2008) başlıklı iki sergi daha açtı.